9:855
855
PRAEFATIO
IN
LIBELLUM
DE
FRANCISCO
SPIERA.
IOANNES
CALVINUS
CHRISTIANO
LECTORI
S.
D.
Quanta
sit
in
aestimandis
Dei
operibus
vel
animi
nostri
malignitas,
vel
iudicii
pravitas,
hinc
maxime
apparet,
quod
quum
tot
vindicandis
hominum
sceleribus
conspicua
subinde
exempla
edat,
ea
multi
contemptim
praetereunt,
alii
palam
rident,
alii
fortuito
accidere
opinantur,
omnes
subita
oblivione
sepeliunt.
Haec
ingratitudo,
quum
per
se
minime
sit
ferenda,
hoc
quoque
mali
secum
affert,
quod
ex
Dei
iudiciis
quem
decebat
fructum
non
percipimus.
Is
autem
est,
qui
breviter
notatur
a
propheta:
Ut
inde
iustitiam
discant
incolae
terrae
(Ies.
26,
9).
Quo
significat,
metu
perculsos,
debere
ad
Dei
timorem
vitaeque
sanctitatem
erudiri.
Huic
vitio
ut
medeantur
prophetae,
nulla
in
parte
doctrinae
magis
insistunt,
quam
ut
quas
Deus
poenas
infligit
sceleratis
ac
impiis,
nostrae
memoriae
quasi
infigant.
Verum
accedit
etiamnum
malum
deterius,
pervicacia:
quod
ne
moniti
quidem
sapimus.
Itaque
hic
tot
monitionum,
quas
passim
inculcant
prophetae,
et
in
quibus
etiam
detonandis
quodammodo
fulminant,
profectus
duntaxat
apparet,
quod
pauci
aliquantulum
tanguntur.
Tam
brutum
stuporem
ut
nobis
excutiat
Deus,
eiusmodi
interdum
prodigia
edit,
quae
nos
etiam
dormientes
aliquid
sentire
cogant.
Tale
in
Francisco
SperaJ)
non
ita
pridem
documentum
edidit
:
primum
in
Italia,
hoc
est,
summo
et
illustrissimo
totius
Europae
et
christiani
orbis
theatro:
deinde
in
ea
gente,
quae
quum
ingenii
perspicacia
maxime
alioqui
polleat,
hac
in
parte
plus
quam
stupida
est.
Nam
illic
ita
licenter
grassatur
passim
impietas,
ut
maior
pars
vel
Deum
mundi
esse
opificem
non
cogitet,
vel
iudicem
futurum
non
agnoscat.
Et
quid
mirum?
Si
Antichristus,
qui
mortiferum
suum
venenum
in
ultimos
usque
terrae
fines
sparsit,
propiore
afflatu
Italos
suos
1)
Sic
ed.
nostra
princeps.
Alibi
dicitur
Spira
vel
Spiera,
quae
postrema
forma
nominis
patria
fuit
|