9:841
841
FRAGMENTUM
PRAEFATIONIS
NOvAE
ALTCUI
INSTITUTIONIS
EDITIONI
DESTINATAE.
Certe
si
laborem
hunc
meum
bonis
esse
non
ingratum
audiero,
non
modo
me
optime
operam
putabo
collocasse,
sed
summam
quoque
voti
mei
fuero
consequutus.
Quid
enim
tota
vita
contendere
nos
magis
decet,
quam
ut
omnia
nostra
officia
Christi
membris,
adeoque
ipsi
Christo
in
suis
membris
approbemus.
Itaque
quum
mihi
nuper
nunciatum
esset,
quosdam,
qui
haberi
eo
loco
merentur,
ex
proxima
Institutionis
meae
editione
nonnihil
concepisse
offensionis,
quod
in
eucharistiae
tractatione
visus
fuerim,
et
contentiones,
quae
de
praesentia
corporis
et
sanguinis
Domini
in
coena
hoc
tempore
exstiterunt,
iam
magna
ex
parte
sopitas
rursum
excitare,
et
fideles
Domini
servos
oblique
perstringere,
ac
si
localem
illic
Christoque
indignam
praesentiam
statuerent,
non
leviter
me
eiusmodi
nuncius
affecit.
Atque
eo
quidem
mihi
magis
doluit
quod
his
nominibus
offenderentur.
Nam
quum
ipsum
per
se
offensionis
malum
grave
est,
tum
vero
nihil
est
a
quo
magis
alienus
videri
cupiam,
quam
ab
omni
rixandi
ac
tumultuandi
cupiditate.
Nec
sane
ullum
est
contentionis
genus
quod
magis
horream,
quam
illud
ipsum
quod
me
renovasse
putant,
quum
sciam
tanto
pietatis
damno
exagitatam
nimis
diu
fuisse.
Atqui
habere
me
non
dubito,
quo
illorum
animos
placare
queam,
si
modo
aequam
satisfactionem,
quod
facturos
spero,
accipere
sustineant.
Primum
id
deprecabor,
ne
initam
inter
germanicas
ecclesias
concordiam
interpellare
me
voluisse
credant,
quam
mihi
decretum
est
non
minus
constanter
ad
extremum
tueri,
quam
libenter
amplexus
sum.
Quod
satis
luculento
testimonio
declarasse
in
illo
opere
mihi
videor.
Quae
enim
ad
veram
corporis
et
sanguinis
Domini
communicationem,
quam
in
coena
percipiunt
fideles,
asserendam
pertinebant,
ea
breviter
quidem,
sed
tamen
non
obscure
illic
sunt
explicata.
Fateor
enim,
1)
quod
et
semper
in
1)
Quae
hinc
sequuntur
usque
ad
verba:
virtutem
quoque
|