[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


9:578  mere  tam  persuadebis  futili  tuo  mendacio,  quam  Vergiliani  carminis  tinnitu  Coloniam  misisse  sicarios,  qui  Cassandrum  occiderent,  quem  proxima  pagina  adhuc  superstitem  manere  denuncias.  Hac  scilicet  probitate  [pag.  35]  libertas  tibi  parta  est,  ut  in  mendacia  non  minus  severe  quam  optimus  veritatis  assertor  inveharis.  Sed  quid  hoc  sibi  vult,  tanquam  pecudes  naribus  a  me  tractari  quos  negat  vel  caecos  esse,  vel  fatuos,  vel  ad  degenerem  servitutem  abiectos?  Verba  tam  contraria  implicare  quis  vel  sani  vel  sobrii  hominis  esse  credat?  Ex  eadem  amentia  ebullit  quod  proxime  sequitur:  dum  lamentabili  voce  deplorat  se  miserum  pupillum  esse,  et  simul  gloriatur,  quamvis  ego,  qui  terribilis  sum  magister,  flammas  ore  vomam,  se  magno  suo  qui  in  coelis  est  tutore  fretum  assurgere  supra  omnium  larvarum  et  dirarum  terriculamenta:  et  reputare  quod  melior  magister  docuit,  beatos  esse  quibus  maledicunt  homines  mentientes.  Si  Dei  pupillus  censeri  volebat,  cur  non  speciem  aliquam  modestiae  prae  se  tulit?  Quorsum  vero  attinet  Dei  nomine  sic  abuti  qui  divina  et  humana  iura  non  minus  superbe  contemnere  quam  scelerate  violare  non  dubitat?  Certe  perperam  ad  Dei  tutelam  confugit  qui  tam  malus  fuit  vitricus.  Sed  voluit  scilicet  religionis  opinione  sibi  gratiam  acquirere  [pag.  36]  apud  simplices:  ac  si  crederet  ullum  in  coelo  esse  numen.  Hoc  vero  est  non  assurgere  supra  larvas,  sed  larvarum  omnium  integumenta  congerere  ad  fallendum.  Porro  quod  me  ad  iudicium  citat,  reperient  lectores  non  alio  consilio  factum  esse,  nisi  ut  insereret  quod  de  Publio  Galba  legerat  apud  Ciceronem,  primum  esse  ex  pontificibus  qui  tractus  fuerit  ad  populi  iudicium.  Quoniam  itaque  putavit  ad  me  perstringendum  hoc  fore  plausibile,  ne  tam  bellum  dicterium  perderet,  tribus  vel  quatuor  paginis  adversus  meam  potentiam  invehitur:  ac  si  omnibus  legum  vinculis  solutus  tyrannice  instar  romani  idoli  dominarer.  Scilicet  non  satiatur  crudele  eius  in  me  odium  tot  quibus  me  omnes  Christi  hostes  impetunt  calumniis,  nisi  in  arenam  proiiciar  a  feris  laniandus.  Haec  mea  est  immunitas,  ut  omnes  omnium  impetus  in  me  ruant,  eorumque  tela  in  me  dirigantur.  Unde  apparet  quam  putida  sit  hominis  ostentatio,  dum  me  ab  Aeolia  mea  exire  iubet,  quo  mecum  confligat  aperto  marte.  Quasi  vero  non  satis  hucusque  [pag.  37]  penetrent  eius  et  similium  maledicta:  aut  Geneva  ventos  exsufflet  quibus  ipse  crepat.  Quanquam  non  exspectavi  dum  me  e  securo,  ut  fingit,  nido  extraheret:  quia  quo  tempore  totius  regii  consilii  odia  in  nos  accenderant  improbi,  nullo  salvi  conductus,  ut  loquuntur,  diplomate  petito,  libere  postulavi  ut  inter  medios  ignes  causam  dicere  liceret.  Simile  aliquid  de  se  narrat  Balduinus.  Sed  quia  cum  cynico  scurra  nullus  esset  litigandi  modus,  praestat  verborum  ampullis  solidam  rerum  ipsarum  37   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci