[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


9:330  nulla  est  antithesis  quod  attinet  ad  unam  deitatem.  A  d  haec  patrem  rogando,  ad  filii  quoque  deitatem  preces  dirigimus,  quamvis  medius  ipse  1)  nobis  occurrat.  Diversi  enim  respectus  nobis  notandi  sunt:  quia  etsi  patri  quod  proprium  est,  residet  in  eius  persona,  nec  filio  convenit,  Deus  tamen  in  sua  essentia  totus  et  integer  manet,  ac  proinde  haec  inter  se  non  pugnant,  rogari  patrem  filii  respectu,  et  Deum  in  solida  (ut  ita  loquar)  essentia:  non  quia  ullo  modo  sit  partibilis,  sed  quia  nihil  absurdi  est  dum  concipimus  deitatem  patri,  filio  et  spiritui  communem,  si  intuitus  filii  mentes  nostras  reflectit  ad  patris  personam.  Iam  etsi  mediator  est  Christus  quatenus  Deus  est  in  carne  manifestatus,  ideoque  secundum  utramque  naturam:  humanae  tamen  naturae  ratione  et2)  proprie  tribuitur  intercedendi  officium,  idque  in  subsidium  nostrae  tarditatis.  Unde  et  Paulus  eum  nobis  advocatum  proponens,  hominem  potius  quam  Deum  vocat  (1  Timoth.  2,  5).  Et  certe  ut  carnem  suam  offerens  victimam,  sacerdotis  officio  functus  est  in  carne:  ita  et  intercedit  pro  nobis.  Dum  invocatur  Christus  ipse,  quod  Ananias  ab  omnibus  piis  factum  esse  testatur  (Act.  9,  14),  et  Stephani  exemplo  (ibid.  7,  59)  rite  sancteque  fieri  constat:  non  homini  per  se  defertur  hic  honor,  neque3)  ratione  humanitatis:  sed  aeterno  Dei  filio,  qui  ut  nobis  salutem  acquireret  carnem  nostram  induit.  Est  enim  precatio  sacrificium,  quod  sibi  uni  Deus  vendicat.  Ideoque  ad  nudum  hominem  nihilo  magis  transferre4)  fas  est,  quam  alias  divini  cultus  partes.  Atque  ita  invocatur  Christus  ut  Deus  qui  ex  se  ipso  autor  est  omnium  bonorum:  et  Stephanus  plena  deitatis  potentia  eum  ornat,  spiritum  suum  in  eius  manus  commendans.  Quaestio:  An  aeternus  sermo  Dei  aliquid  substantivum  sit  et  essentiale,  ambigua  est:  ac  proinde  captiosa  esse  potest.  De  nomine  substantiae,  tenendum  est  non  esse  proprie  essentiam,5)  sed  hypostasin.  Si  tamen  aliter  accipere  libeat,  facile  concedo.  Itaque  sermo  aliquid  hypostaticum  sonat.6)  Sed  quum  sermo  ipse  vere  sit  Deus,  essentiam  designat.  Sic  tamen  habendum  est,  sermonem  essentialiter  esse  Deum,  et  tamen  in*  hac  voce  simul  esse  personae  notationem.  Persona  autem  in  ipsa  essentia  subsistit.  Ex  superioribus  colligere  promptum  est,  si  quis  1)  ipse  quoque  Edd.  2)  In  MS.  correctoris  cuiusdam  manus  bene  emendavit:  ei.  3)  pro  neque  libri  impressi  exhibent  sine.  4)  illud  transferre  Edd.  5)  substantiam  Edd.  6)  est  aliquid  hypostaticum  Edd.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci