[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


7:44  hoc  timore  abducere  nos  tentaverit,  sit  nobis  anathema.  Neque  horreamus  cum  caeco  illuminato,  exterminari  e  synagoga  impiorum  (Ioann.  9,  34)  quo  Christus  obviam  nobis  occurrat,  nosque  recipiat  in  corporis  sui  communionem.  Centies  moriendum  potius,  quam  ut  manus  polluamus  nefaria  subscriptione,  qua  Dei  veritas  a  nobis  abnegetur.  Nam  quod  toties  gregis  sui  faciunt  mentionem  Sorbonistae,  se  certe  gregem  porcorum  esse  hic  prodiderunt.  Invocationem  Virginis,  qua  usi  sunt  antehac,  ad  petendam  spiritus  gratiam,  quis  non  videt  exseerabilem  blasphemiam  esse?  ut  elogia  illa  anathematis  plena  omittamus,  quibus  dum  Virginem  volunt  honorare,  gravissimo  probro  afficiunt,  quum  reginam  coeli  et  thesaurariam  gratiae  appellant.  Audimus  quid  doceat  Christus:  missurum  se  a  patre  spiritum  veritatis:  illum  ut  petamus  in  suo  nomine,  iubet  (Ioann.  14,  26  et  15,  26).  Haec  igitur  iusta  petendi  regula,  et  certa  obtinendi  ratio  est.  Ad  Virginem  autem  confugere,  Christo  praeterito,  eamque  in  precatione  compellare,  non  Deum,  quis  non  profanum  esse  morem  videt?  A  verbo  sane  Dei  prorsus  est  alienus.  Quin  etiam  exstat  decretum  concilii  Carthaginensis  quarti:  quod  vetat  sanctos  ad  altare  invocare.  In  eo  quoque  suam  insulsitatem  apertius  etiamnum  produnt,  quum  dicunt  salutationem  hanc  nobis  ab  evangelio  praescribi.  Missus  est  quidem  Gabriel,  ut  Lucas  narrat,  qui  hoc  modo.  Virginem  salutaret:  sed  an  sumus  Gabrieles?  Ubi  hoc  nobis  unquam  mandatum  est?  Quis  ad  Virginem  nobis  accessus  patet,  ut  cum  ea  colloquamur?  Ad  haec,  quorsum  tunc  salutatio,  quum  spiritus  gratiam  implorant,  nisi  ea  precationis  vice  abutantur?  Quantum  ad  Christi  nomen,  unde  tam  delicatae  sunt  asinis  aures,  ut  mos  loquendi  spiritui  sancto  usitatus  eas  offendat?  Christi  nomen  ubique  occurrit  in  scripturis.  Sic  omnes  ecclesiae  scriptores  loquuti  sunt:  magistris  nostris  non  sapit.  Et  ne  careant  praetextu,  magicum  illud  Iudaeorum  commentum  obtendunt,  quasi  salus  hominum  in  duabus  syllabis  sit  inclusa.  Nihil  ergo  mirum  est,  si  in  sanctorum  nominibus  adeo  sint  morosi,  quum  in  Iesu  nomine  adeo  turpiter  delirent.  Hanc  vero  legem  concionatoribus,  ut  mortuorum  animas  commendent  populo,  qua  ratione,  aut  quo  exemplo  imponunt?  Exstant  multae  veterum  homiliae:  nihil  tale  suisse  unquam  factum  in  veteri  ecclesia,  illic  reperietur.  Videmus  ergo  eos  facere  quod  tyranni  solent:  ut  quum  dominationem  amplius  tenere,  moderate  imperando,  nequeunt,  ad  barbaram  ferocitatem  et  truculentiam  decurrant.  Verum  quid  Dominus  ex  adverso?  Inite  consilium,  et  dissipabitur.  Constituite  decretum,  et  non  fiet.  Munite  vos,  et  vincemini  (Ies.  8,  10).  Non  enim  est  sapientia,  non  est  prudentia,  non  est  consilium  adversus  Dominum  (Prov.  21,  30).   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci