[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


6:255  RESPONSIO  CONTRA  PIGHIUM  IN  SECUNDUM  LIBRUM.  Initio  secundi  libri  omnes  facundiae  suae  copias  explicat.  Versatur  enim  in  causa  populari,  in  qua  plausibiliter  apud  vulgus  hominum  iactare  se  potest.  Ac  primum  quidem  ita  prae  admiratione  obstupescit,  ut  ipsum  dicas  Niobes  agere  personam  in  fabula.  Haec  autem  stuporis  causa,  nos  tanta  vertigine,  caecitate,  amentia  percussos  esse,  qui  dogma  hoc  de  quo  tractat,  amplexi  fuerimus  plus  quam  evidenter  falsum,  mortalium  omnium  concordi,  a  mundi  creatione,  sensu  et  consensu  damnatum,  sic  in  Deum  blasphemum,  ut  nihil  supra.  Deinde  ne  sine  ratione  insanire  videatur,  multas  absurditates  enumerat,  quas  in  eo  contineri  putat.  Equidem  ingenuum  adversarium  mihi  optarem,  qui  me  omni  ex  parte  aggrederetur,  sed  non  caeco  et  confuso  praelio  obrueret:  sicut  hic  facit,  qui  duas  diversas  quaestiones  ubi  seorsum  discutere  proposuit,  nunc  simul  commiscet.  Si  vel  cogitare  quidquam  aut  boni  aut  mali,  inquit,  in  nullius  potestate  est,  sed  absoluta  necessitate  fiunt  omnia  (atqui  de  providentia  Dei,  unde  haec  necessitas  dependet,  alibi  tractare  instituit,  nec  aliud  agit  quatuor  postremis  libris),  cur  hanc  ergo  quaestionem  nunc  cum  altera  confundit?  Dicat  quidquid  habet,  etiam  si  infirmum  sit,  etiam  si  frivolum,  modo  in  uno  aliquo  statu  maneat,  patiar.  Nunc  autem  quum  duas  quaestiones  in  medium  protulerit,  de  utraque  separatim  dicturum  se  receperit,  cur  in  progressu  non  praestat,  quam  semel  dedit  fidem?  Quum  ubique  se  iactet,  bonum  esse  digerendi  artificem,  non  audeo  imperitiae  [pag.  32]  eius  id  tribuere,  sed  astu  ac  malitia  fieri  agnosco.  Quoniam  enim  illud,  quod  de  absoluta  necessitate  ex  Luthero  adducit,  videbat  communi  hominum  apprehensioni  minus  esse  consentaneum,  hoc  quoque  auspicatissimum  exordium  fore  putavit,  in  quo  sensum  carnis  sibi  consentientem  haberet,  a  Lutheri  vero  doctrina  abhorrentem.  Itaque  totum  locum  de  naturae  corruptione,  velut  scopulum  aliquem,  fugit:  et  quum  ab  orationis  quoque  suae  contextu  illuc  ducitur  aut  trahitur,  saepius  declinat:  quod  suam  causam  noverit  in  eo  minus  fore  vulgo  favorabilem,  quam  dum  alterum  istud  urget.  Agedum  vero:  quando  sic  adversario  placet,  de  utroque  simul  respondeamus.  Primum  igitur  argumentum  est:  Si  nihil  boni  aut  mali  cogitare,  nec  vias  nostras  aut  bonas  aut  malas  disponere  possumus,  sed  omnia  in  Dei  sunt  potestate,  secundum  quam  necessario  eveniunt,  cur  non  stertimus  ac  dormimus  perpetuo?  Quid  agricola  in  aratione,  satione,  frugibus  colligendis  adeo  sudat?  Cur  mercator  longis  itineribus  ac  periculosis  navigationibus  se  committit?  Cur  frugi  paterfamilias  liberos  bene  ad  virtutem  et  honestos  mores  educandos  curat?   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci