[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


6:402  tatis  gloria,  ac  non  potius  de  praesenti  regenerationis  beneficio  disputat?  Rursum:  Est  quippe  in  nobis  per  hanc  Dei  gratiam  in  bono  recipiendo,  et  perseveranter  tenendo,  non  solum  posse  quod  valumus,  verum  etiam  velle  quod  possumus.  Continuo  post,  oportere  diligenter  bina  ista  distingui,  et  quid  differant,  vigilanter  expendi,  infert:  posse  non  peccare,  et  non  posse  peccare,  posse  non  mori,  et  non  posse  mori.  Quae  sunt  ista  bina,  nisi  quorum  iam  meminerat,  quum  primi  hominis  [pag.  236]  conditionem  a  nostra  discerneret?  Dixerat  autem,  tanto  maiorem  esse  gratiam  nobis  datam,  quia  parum  sit  nobis,  perditam  libertatem  recuperare,  parum  sit  denique,  non  posse  sine  illa,  vel  apprehendere  bonam,  vel  permanere  in  bono,  si  velimus,  nisi  etiam  fiat,  ut  velimus.  1)  Cur  ergo  postea,  quum  discrimen  illud  prosequitur,  futurum  tempus  usurpat?  Cur  novissimam  libertatem  fore  dicit,  non  potius  esse?  Facilis  responsio  est:  libertatis  eius  partem  duntaxat,  pro  regenerationis  modo  conspici  in  hac  vita;  solidam  vero  plenitudinem  usque  ad  diem  resurrectionis  differri:  quemadmodum  et  postea  significat.  Primo,  inquit,  2)  homini  sine  peccato  ullo  data  est,  cum  qua  conditus  est,  voluntas  libera,  et  eam  fecit  servire  peccato,  nostra  vero  quum  esset  serva  peccati,  liberata  est  per  eum  qui  dixit:  Si  vos  filius  liberaverit,  vere  liberi  eritis  (Ioann.  8,  36).  Et  accipimus  tantam  hac  gratia  libertatem,  ut  quamvis  pugnemus,  dum  hic  vivimus,  contra  concupiscentias  peccati,  non  tamen  ultra  serviamus  peccato,  quod  est  ad  mortem.  Ergo  quum  novissimam  libertatem  fore  testatur,  non  posse  peccare,  nihil  aliud,  quam  perpetuam  regni  Christi  gratiam  commendat:  quae  tamen  non  nisi  ex  parte  nunc  manifestatur:  ideo  tota  demum  et  integra  post  resurrectionem  constabit.  At  simul  non  patior,  ut  de  futura,  quae  immortalitatem  sequetur,  perfectione  quis  accipiat:  nempe,  si  quis  eo  trahere  sic  velit,  quasi  ad  hanc  vitam  referri  non  debeat.  Porro  hoc  nihil  aliud  est,  quam  totam  regenerationis  gratiam  hic  comprehendi.  Qua  de  re  omnem  nobis  scrupulum  ipsius  Augustini  verbis  eximi  dixeram,  quum  aliquanto  post  addat:  ita  spiritu  sancto  accendi  voluntatem  sanctorum,  ut  ideo  possint,  quia  sic  volunt;  et  ideo  velint,  quia  operatur  in  ipsis  Deus,  ut  velint.  Subventumque  esse  voluntatis  humanae  infirmitati,  ut  gratia  divina  indeclinabiliter  et  inseparabiliter  agatur:  ut,  quantumvis  infirma,  non  deficeret.  Hac  sententia  nihil  me  [pag.  237]  adiuvari  excipit  Pighius,  quia  cum  illa  superiori  nullo  modo  cohaereat.  Et  ne  facetia  careat  reprehensio,  macellario  proverbio  in  me  ludit.  Haec,  inquit,  cauda  ad  alium  vitulum  pertinet.  Mirus  vero  carnifex:  1)  Cap.  l  l  .  2)  Cap.  12.  26   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci