[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


6:254  unum  esse  pro  omnibus.  Si  quis  nostrum  simpliciter  ita  diceret,  nihil  esse  qui  docet,  nihil  esse  qui  hortatur,  quibus  facibus  suas  in  nos  furias  Pighius  armaret?  Nunc  in  Paulum  dentes  suos  paulisper  stringat.  Quaerat  per  ludibrium,  quid  se  ita  scribendo  et  loquendo  conficiat?  cur  tot  subeat  labores?  tot  se  periculis  obiiciat?  tot  molestiis  et  curis  se  excruciet?  nullum  cursitandi  finem  faciat?  si  haec  omnia  nihil  sunt.  His  omnibus  respondet  Paulus,  se  spiritus  habere  ministerium,  quo  evangelii  praedicationem  inscribat  hominum  [pag.  30]  cordibus,  non  per  suam  industriam  et  operam,  vel  proprio,  quod  aiunt,  marte,  sed  spiritu  Dei  vivi  (2  Cor.  3,  3.  6).  Iam  audis,  unde  sit  efficacia  ministerii:  nempe  ex  arcana  spiritus  sancti  actione,  non  hominis  labore,  aut  studio.  Audis  praeterea,  non  inane  esse  ideo  instrumentum,  quo  ad  implendum  opus  suum  manus  Dei  utitur.  Hanc  igitur  suam  defensionem  sanctus  apostolus  nobis  quoque  accommodet  in  communi  causa.  Quaerit  Pighius,  quorsum  noster  in  scribendo  et  concionando  labor,  si  homo,  ante  fidem,  Satanae  vinculis  captivus  tenetur,  ut  sanam  doctrinam  recipere  atque  amplecti  per  se  nequeat;  ubi  autem  Dei  spiritu  illuminatur,  efficaciter  et  necessario  eam  recipit?  Respondeat  hic  Paulus:  quia  evangelium  Deus  in  hunc  finem  destinavit,  ut  per  ipsum  spiritum  sui  virtutem  exsereret  (Rom.  1,  16;  1  Cor.  1,  18).  Quid  amplius  vis?  Solus  est  Deus  qui  agit:  sed  quia  spiritus  sui  virtatem  quodammodo  in  evangelii  praedicatione  inclusam  esse  voluit,  non  vana  neque  inutilis  est  nostra  opera,  quae  eius  providentiae  servit.  Non  est  igitur  cur  festivitatis  laudem  ex  scurrilitate  hic  captet,  dum  nobis  responsum  affingit,  sive  bene,  sive  male,  nos  agere  hoc  necessario,  non  consilio,  aut  ratione.  Nos  quidem,  si  nescit,  neque  sapientia  nostra,  neque  fortuito  excitati  sumus  ad  hoc  ministerium,  sed  certo  et  stabili  Dei  consilio,  efficacique  spiritus  sancti  motu.  Neque  enim  separatam  habemus  rationem  a  Paulo,  qui  et  Dei  electione  se  fuisse  ab  utero  destinatum  ad  munus  apostoli  praedicat,  nec  se  ante  coepisse,  quam  dies  venisset  a  Deo  constituta  (G-al.  1,  15).  Sed  quid  hoc  ad  insulsum  Pighii  dicterium?  Simul  enim  certi  sumus,  secundum  hanc  Dei  electionem,  nos  ministerium  exercere,  et  ei  acceptum,  et  in  salutem  fidelium  efficax,  et  ecclesiae  salutare.  Atque,  ut  verbis  etiam  Augustini1)  loquar,  exhortamur  et  praedicamus,  ut  qui  aures  habent  audiendi,  audiant;  atque  ideo  facimus,  quia  scimus  paucis  esse  donatum,  ut  sine  hominis  ministerio  intelligant:  [pag.  31]  multis  vero  id  esse  donatum,  ut  Deo  per  homines  credant.  Quolibet  tamen  modo  annunciemus  hominibus  Dei  verbum,  procul  dubio,  qui  sic  audit  ut  obediat,  donum  Dei  est.  1)  De  bono  perseverantiae.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci