55:374  arbitrii  vocem  istam  arripiunt,  ut  inde  probent,  partim  Dei  gratia,  partim  vero  propria  virtute  nos  servari  a  peccato.  Atqui  non  animadvertunt  non  habere  a  se  ipsis  fideles  custodiam  de  qua  loquitur  apostolus.  Nec  sane  hic  eorum  virtutem  praedicat,  quasi  proprio  marte  se  custodiant  :  sed  tantum  docet,  eos  Satanae  resistere,  ut  eius  telis  nunquam  letaliter  vulnerentur.  Scimus  autem  non  aliis  quam  Dei  armis  instructos  pugnare.  Servant  ergo  se  a  peccato  fideles,  quatenus  a  Deo  servantur.  19.  Novimus  quod  ex  Deo  sumus:  et  mundus  totus  in  maligno  positus  est.  20.  Novimus  autem  quod  filius  Dei  venit,  et  dedit  nobis  intelligentiam,  ut  cognoscamus  Ulum  verum:  et  sumus  in  ipso  vero,  in  filio  eius  Iesu  Christo.  Hic  est  verus  Deus,  et  vita  aeterna.  21.  Filioli,  custodite  vos  ab  idolis.  Amen.  19.  Ex  Deo  sumus.  Ex  superiore  doctrina  sumit  exhortandi  materiam.  Nam  quod  in  commune  pronuntiavit  de  omnibus  Dei  filiis,  nunc  ad  eos,  quibus  scribit,  accommodat:  idque  ut  eos  stimulet  ad  cavendum  peccatum,  et  ad  repellendos  Satanae  insultus  animet.  Observent  lectores  hanc  demum  esse  veram  fidem,  quae  Dei  gratiam  nobis  (ut  ita  dicam)  applicat.  Neque  enim  alios  fideles,  agnoscit  apostolus,  nisi  qui  se  in  ordinem  filiorum  Dei  aggregant.  Nec  vero  probabilem  coniecturam  (ut  loquuntur  sophistae)  pro  fiducia  ingerit.  Dicit  enim  nos  scire.  Summa  huc  tendit,  quum  ex  Deo  geniti  simus,  dandam  esse  operam  ut  a  mundo  segregati  probemus  vitae  sanctitate,  non  frustra  ad  tantum  honorem  nos  fuisse  vocatos.  Haec  autem  admonitio  valde  piis  omnibus  necessaria  est.  Quocunque  enim  vertant  oculos,  Satan  paratas  habet  illecebras,  quibus  eos  a  Deo  abducat.  Difficile  igitur  illis  foret  rectum  gradum  tenere,  nisi  pluris  sua  illis  esset  vocatio  quam  omnia  mundi  obstacula.  Ergo  ut  probe  ad  certandum  muniti  simus,  duo  haec  tenenda  sunt:  mundum  perversum  esse,  et  a  Deo  esse  nostram  vocationem.  Sub  mundi  nomine,  non  dubium  est  quin  totum  humanum  genus  apostolus  comprehendat.  Quum  in  maligno  positum  esse  dicit,  sub  Satanae  principatu  eum  locat.  Non  ergo  est  cur  mundum  fugere  dubitemus,  qui  contempto  Deo  Satanae  in  servitutem  se  tradit:  non  est  cur  metuamus  eius  dissidium,  quia  a  Deo  alienus  est.  Denique,  quando  totam  naturam  occupat  corruptio,  abnegationi  sui  studere  debent  fideles  :  quando  in  mundo  nihil  praeter  malitiam  et  pravitatem  cernitur,  carni  et  sanguini  valedicant  necesse  est,  ut  Deum  sequantur.  Simul  tamen  addendum  est  alterum  illud,  Deum  esse  qui  ipsos  vocavit,  ut  eius  praesidium  omnibus  mundi  et  Satanae  machinis  opponant.  20.  Novimus  autem  quod  filius  Dei  venit.  Quia  24*