[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:434  modus,  ut  teneas  quod  est  utile  cognitu:  deinde,  ut  fixus  in  veritate  agnita  maneas.  Qui  autem  curiose  omnia  vestigant,  deinde  nusquam  consistunt,  vere  sunt  quaestionarii.  Denique  quod  praecipua  in  laude  ducunt  scholae  sorbonicae,  damnatur  hic  a  Paulo.  Tota  enim  papistarum  theologia  nihil  est  aliud  quam  quaestionum  labyrinthus.  Stultas  vocat,  non  quod  primo  adspectu  tales  appareant  (quin  saepe  inani  sapientiae  ostentatione  fallunt),  sed  quia  nihil  ad  pietatem  conducunt.  Quum  addit  genealogias,  speciem  unam  stultarum  quaestionum  ponit,  exempli  causa,  dum  scilicet  curiosi  homines  fructum  ex  sacris  historiis  colligere  negligentes,  generum  origines  et  eiusmodi  nugas  arripiunt,  quibus  se  fatigent  absque  fructu.  De  qua  vanitate  diximus  initio  prioris  epistolae  ad  Timotheum.  Contentiones  merito  adiungit:  quia,  quum  ambitio  regnet  in  quaestionibus,  fieri  non  potest  quin  mox  erumpant  in  contentionem  et  rixas:  vult  enim  illic  quisque  vincere.  Huc  accedit  audacia  de  rebus  incertis  affirmandi,  quae  necessario  conflictus  movet.  Pugnas  legales  odiose  vocat,  quae  legis  praetextu  concitabantur  a  Iudaeis:  non  quod  lex  eas  ex  se  gignat,  sed  quia  illi,  legis  defensionem  simulantes,  turbabant  pacem  ecclesiae  praeposteris  suis  certaminibus  de  caeremoniarum  observatione,  de  ciborum  delectu,  et  similibus.  Sunt  enim  inutiles.  Ergo  in  doctrina  semper  utilitas  spectanda  est:  ut  quidquid  ad  pietatem  nihil  confert,  nullo  sit  loco.  Neque  tamen  dubium  est  quin  sophistae  illi,  de  rebus  nihili  garriendo,  dignas  in  primis  et  utiles  cognitu  esse  iactarent:  sed  Paulus  nullam,  nisi  in  aedificanda  fide  et  sancta  vita,  utilitatem  agnoscit.  10.  Haereticum  hominem  post  unam  et  alteram  admonitionem  fuge:  l  l  .  sciens  quod  eversus  sit  qui  est  eiusmodi,  et  peccet,  a  se  ipso  damnatus.  12.  Quum  misero  ad  te  Artemam  vel  Tychicum,  da  operam  ut  ad  me  venias  Nicopolim.  Illic  enim  decrevi  hyemare,  13.  Zenam  legisperitum  et  Apollo  studiose  deducito:  ne  quid  illis  desit.  14.  Discant  autem  et  nostri,  bonis  praeesse  in  necessarios  usus:  ne  sint  infructuosi.  15.  Salutant  te  qui  mecum  sunt  omnes.  Saluta  eos  qui  nos  diligunt  in  fide.  Gratia  cum  omnibus  vobis.  Amen.  10.  Haereticum  hominem.  Hoc  merito  adiecit:  quia  iurgiis  et  altercationibus  nullus  finis  erit,  si  velimus  obstinatos  vincere  disputando.  Nam  neque  illis  unquam  deerunt  verba,  et  illis  animos  addet  improbitas,  ne  unquam  pugnando  fatigentur.  Postquam  ergo  Tito  praescripsit  qualem  tradere  doctrinae  formam  debeat:  nunc  Fetafc,  cum  haereticis  confligendo,  multum  temporis  terere,  quia  semper  pugna  pugnam,  et  disputatio  disputationem  pareret.  Nam  28  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci