[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:394  venia  impetranda.  Quum  in  alios  omnes  tam  mitis  sit  ac  misericors,  qul  fit  ut  in  hunc  unum  tam  durum  et  inexorabilem  se  praebeat?  Nempe  quoniam  alii  metu  et  infirmitate  lapsi  erant,  cupit  illis  a  Domino  ignosci.  Nam  ita  fratrum  infirmitati  condolescere  nos  decet.  Quia  autem  ille  malitiose  sacrilega  audacia  insurrexerat  adversus  Deum,  et  agnitam  veritatem  ex  professo  oppugnabat:  nullam  misericordiam  merebatur  talis  impietas.  Non  est  itaque  existimandum,  Paulum  nimio  calore  prosiliisse  in  istam  imprecationem.  Nam  ex  Dei  spiritu  et  zelo  recte  composito,  tam  Alexandro  aeternum  exitium,  quam  aliis  misericordiam  optavit.  Quum  autem  duce  spiritu  Paulus  coeleste  iudicium  hic  proferat,  colligere  licet  quam  pretiosa  sit  Deo  sua  veritas,  cuius  oppugnationem  tam  severe  ulciscitur.  Praesertim  notandum  est  quam  detestabile  crimen  sit,  contra  puram  religionem  deliberata  malitia  insurgere.  Caeterum  ne  quis  apostolum  perperam  aemulando,  temere  similes  imprecationes  concipiat:  tria  hic  sunt  observanda.  Primum  ne  proprias  iniurias  persequamur,  ne  scilicet  amor  nostri  et  privatae  utilitatis  respectus  (ut  solet)  nos  abripiat.  Deinde  ne  Dei  gloriam  asserendo,  ullos  nostros  affectus  admisceamus,  qui  semper  rectum  ordinem  perturbant.  Tertio,  ne  adversus  quemlibet  praecipites  iudicio  feramur:  sed  tantum  adversus  reprobos  qui  sua  impietate  tales  se  esse  produnt:  ut  vota  nostra  cum  ipso  Dei  iudicio  consentiant.  Alioqui  timendum  ne  idem  nobis  respondeatur  quod  discipulis  Christus  respondit,  qui  promiscue  in  omnes  parum  sibi  morigeros  voto  fulminabant,  Nescitis  cuius  spiritus  sitis  (Luc.  9,  55).  Videbantur  quidem  habere  Eliam  autorem,  qui  idem  petierat  a  Domino.  Sed  quoniam  multum  distabant  a  spiritu  Eliae,  praepostera  erat  imitatio.  Proinde  necesse  est  ut  ante  nobis  iudicium  suum  Dominus  patefaciat,  quam  erumpamus  ad  tales  imprecationes:  deinde  ut  spiritu  suo,  tanquam  fraeno,  zelum  nostrum  moderetur.  Et  quoties  in  memoriam  nostram  subit  Pauli  in  unum  hominem  vehementia:  simul  etiam  mira  ista  erga  eos,  a  quibus  tam  fuerat  turpiter  desertus,  mansuetudo  occurrat:  ut  fratrum  infirmitatibus  compati  eius  exemplo  discamus.  Porro  ex  his,  qui  Petrum  fingunt  romanae  ecclesiae  praefuisse,  scire  velim  ubi  tunc  fuerit.  Necdum  enim  secundum  eos  mortuus  erat:  quum  dicant  annum  vertentem  inter  illius  et  Pauli  mortem  interfuisse.  Deinde  ad  septem  annos  extendunt  eius  pontificatum.  Primae  defensionis  mentionem  hic  Paulus  facit:  causam  non  tam  cito  dicturus  erat.  An  reatum  tam  perfidae  defectionis  sustinebit  Petrus,  ne  papae  titulum  amittat?  Certe  omnibus  rite  expensis,  reperiemus  fabulosum  esse  quidquid  de  eius  papatu  creditum  est.  17.  Dominus  mihi  adfuit.  Hoc  ad  scandalum,  quod  ex  turpi  illa  causae  suae  desertione  oriri  posse  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci