[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:3  3  ARGUMENTUM.  severitate  consternavit:  redit  iam  ad  id  quod  proposuerat,  fide  nos  iustificari:  exponens  quae  sit  illa  fides,  et  qualiter  per  eam  nobis  acquiratur  Christi  iustitia.  His  subiicit  ad  finem  capitis  tertii  insigne  epiphonema,  ad  retundendam  humani  supercilii  ferociam,  ne  audeat  adversus  Dei  gratiam  se  efferre.  Et  ne  Iudaei  tantam  Dei  gratiam  in  gente  sua  concluderent,  eam  gentibus  quoque  obiter  vendicat.  Capite  quarto  ab  exemplo  argumentatur,  quod  illustre,  ideoque  cavillis  nequaquam  obnoxium,  proponit:  in  Abraham  scilicet,  qui  quum  sit  pater  fidelium,  instar  regulae  et  generalis  cuiusdam  exemplaris  esse  debet.  Illum  ergo  ubi  fide  iustificatum  esse  probavit,  nobis  eandem  esse  tenendam  viam  docet.  Atque  hic  inserit,  ex  contrariorum  comparatione  sequi,  operum  iustitiam  evanescere,  ubi  fidei  iustificationi  locus  datur.  Quod  Davidis  sententia  confirmat,  qui  quum  hominis  beatitudinem  in  Dei  misericordia  reponat,  operibus  hoc  adimit,  ne  beatum  hominem  reddant.  Tum  quod  ante  breviter  attigerat,  fusius  prosequitur,  nihil  esse  cur  Iudaei  prae  gentibus  se  attollant,  quibuscum  sit  ex  aequo  haec  illis  communis  felicitas,  quando  iustitiam  Abrahae  in  praeputio  contigisse  scriptura  narrat.  Quo  loco  nonnihil  per  occasionem  de  usu  circumcisionis  annectit.  Postea  subiicit,  sola  Dei  bonitate  niti  salutis  promissionem  :  quia,  si  in  legem  recumbat,  nec  quietem  allatura  sit  conscientiis  in  quibus  ipsam  oportet  stabiliri,  nec  ad  suum  complementum  unquam  perventura.  Proinde,  ut  firma  sit  ac  certa,  oportere  nos  in  ipsa  amplexanda  solam  Dei  veritatem  intueri,  non  nos  ipsos:  idque  imitatione  Abrahae,  qui  aversam  a  se  ipso  considerationem  in  Dei  potentiam  intendit.  In  fine  capitis,  quo  propius  exemplum  illud  adductum  applicet  ad  universalem  causam,  quae  sunt  utrinque  similia  comparat.  Quintum  caput  post  delibatum  iustitiae  fidei  fructum  et  effectum,  totum  fere  in  amplificationibus  absumitur,  ad  rem  melius  illustrandam.  Argumento  enim  a  maiori  ducto,  ostendit  quantum  iam  redempti  et  reconciliati  Deo,  exspectare  ab  eius  caritate  debeamus,  quae  tam  effusa  in  peccatores  ac  perditos  fuit,  ut  impertierit  nobis  unigenitum  atque  unice  dilectum  filium.  Postea  comparationes  habet  peccati  cum  gratuita  iustitia,  Christi  cum  Adam,  mortis  cum  vita,  legis  cum  gratia:  unde  constat  infinita  Dei  bonitate  mala  nostra,  quamvis  ingentia,  absorberi.  Sexto  capite  descendit  ad  sanctificationem,  quam  in  Christo  obtinemus.  Si  quidem  carni  proclive  est,  simul  ac  levem  gratiae  huius  gustum  usurpavit,  vitiis  ac  libidinibus  suis  placide  indulgere,  quasi  iam  defuncta  foret.  Paulus  vero  contra  hic  contendit,  non  posse  nos  iustitiam  in  Christo  percipere1  quin  simul  sanctificationem  apprehendamus.  Argumentatur  a  baptismo,  per  quem  in  Christi  participationem   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci