[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


41:4  4  virtus,  quod  Darius  captivum  unum  praetulit  omnibus  suis  familiaribus.  Nunc  autem  nihil  aliud  spectant  reges,  nisi  ut  efferant  suos  lenones,  vel  scurras,  vel  qui  ipsis  adulantur.  Interea  non  erigunt  nisi  homines  nihili,  et  quos  Deus  quasi  ignominia  notavit:  et  quum  sint  indigni  qui  censeantur  in  numero  hominum,  tamen  ipsi  sunt  reges  regum:  quia  reges  hodie  sunt  fere  mancipia.  Et  hoc  fit  propter  ipsorum  ignaviam:  quia  repellunt  a  se  omnes  curas.  Coguntur  igitur  aliis  tradere  imperium,  et  titulum  duntaxat  retinent.  Haec,  ut  dixi,  sunt  nobis  certa  documenta  coelestis  irae:  quoniam  indignus  est  mundus,  erga  quem  Deus  hodie  manum  suam  ad  regendum  exserat.  Iam  quod  ad  procerum  invidiam  spectat,  videmus  vitium  hoc  grassatum  fuisse  omnibus  saeculis,  ut  scilicet  virtutem  ferre  nequeant  qui  adspirant  ad  aliquam  magnitudinem.  Nam  dum  sibi  sunt  male  conscii,  necesse  est  ut  contra  aliorum  virtutem  exacerbentur.  Neque  tamen  hoc  mirum  debet  videri,  quod  Persae,  qui  sustinuerant  maximos  labores,  qui  varia  discrimina  adierant,  non  possent  ferre  hominem  obscurum  et  incognitum,  non  modo  sibi  socium  adiungi,  sed  etiam  praefici  quasi  superiorem  Aemulatio  igitur  ipsorum  videtur  aliquid  habuisse  causae,  vel  saltem  coloris.  Sed  hoc  semper  merito  damnabitur,  quod  quisque  propriae  utilitati  fuerit  addictus,  et  ita  non  spectaverit  bonum  publicum.  Quisquis  autem  ad  potentiam  adspirat,  et  se  ipsum  duntaxat  respicit,  non  communem  populi  statum,  necesse  est  ut  sit  et  avarus,  et  rapax,  et  crudelis,  et  perfidus:  denique  obliviscatur  officii  sui.  Quum  ergo  invident  regni  proceres  Danieli,  hoc  modo  produnt  suam  malitiam,  quod  scilicet  nulla  sit  apud  eos  ratio  boni  publici,  sed  cupiant  ad  se  omnia  trahere  et  rapere.  Iam  in  hoc  exemplo  videmus  quid  pariat  invidia.  Et  hoc  diligenter  notandum  est,  quoniam  nihil  magis  proclive  est,  quam  ab  uno  vitio  ad  aliud  delabi.  Qui  invidet  nulla  aequitate  retinebitur,  quin  tentet  omnia  ad  perdendum  suum  adversarium.  Proceres  isti  indigne  ferunt  Danielem  sibi  praeferri.  Iam  si  hoc  uno  contenti  essent,  tamen  vitium  illud,  quemadmodum  dixi,  perversae  naturae  signum  esset.  Atqui  ulterius  erumpunt:  quia  quaerunt  occasionem  vel  crimen  in  Daniele.  Videmus  itaque  ut  invidia  eos  excitet  ad  captandum  crimen.  Sic  omnes  invidi  sunt  quasi  in  excubiis  perpetuis,  et  observant  eos  quorum  fortunam  aemulantur,  ut  possint  opprimere  quamvis  ratione.  Hoc  est  unum.  Ubi  autem  non  inveniunt  crimen,  tunc  calcant  omnem  aequitatem,  et  sine  pudore,  sine  humanitate,  crudeliter  non  minus  quam  perfide  sese  proiiciunt  ad  perdendum  adversarium.  Hoc  narrat  de  suis  aemulis  Daniel.  Dicit  initio  eos  quaesiisse  occasionem,  nec  fuisse  repertam:  deinde  adiungit  occasionem  fuisse  ab  illis  captatam  non  iusta  de  causa,  sed  perfide.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci