37:469
469
PRAELECTIONES
IN
IEREMIAM.
Postquam
expositis
duodecim
prophetis
minoribus,
pervenimus
tandem
ad
finem
Danielis,
iam
suscepi
librum
Ieremiae
explicandum,
modo
tamen
vita
suppetat,
et
detur
otium.
Quod
si
per
Dei
gratiam
otium
dabitur,
restabit
unus
ex
prophetis
Ezechiel,
cui
utinam
contingat
magis
idoneus
interpres,
ut
spero.
Quantum
ad
Ieremiam
pertinet,
hoc
primo
observatu
dignum
est,
coepisse
fungi
prophetae
officio,
regnante
Iosia,
et
quidem
anno
decimotertio
regni
eius.
Nam
etsi
rex
ille
sincerus
erat
Dei
cultor,
tamen
res
tunc
valde
confusae
erant.
Perierat
enim
liber
legis.
Ita
poterat
quisque
pro
sua
libidine
fingere
multos
impios
errores.
In
tanta
licentia
minime
dubium
est,
quin
multi
homines
turbulenti
conati
fuerint
pervertere
Dei
cultum,
et
puram
doctrinam:
et
quisque
sibi
fabricatus
sit
multas
nugas.
Nam
si
vellent
sacerdotes
recte
docere,
tota
eorum
scientia
pendebat
ex
lege.
Etsi
autem
probabile
est,
non
prorsus
fuisse
abolitam
eius
memoriam,
tamen
restabant
duntaxat
quaedam
fragmenta,
ut
certo
colligere
non
possent,
qualis
ratio
ecclesiae
gubernandae
divinitus
fuisset
tradita.
Nam
refertur
in
sacra
historia,
librum
fuisse
repertum
anno
decimo
octavo
Iosiae.
Itaque
a
toto
quadriennio
iam
docere
coeperat
Ieremias,
imo
quinquennio.
Hoc
autem
exemplum
satis
demonstrat
quanta
sit
hominum
incuria
et
segnities
in
studio
pietatis.
Iusserat
Deus
per
Mosen
non
tantum
sancte
et
diligenter
servari
in
templo
legis
exemplar,
sed
etiam
apud
ipsos
reges:
deinde
additum
fuerat
praeceptum
ut
festis
solennibus
recitaretur
tota
lex
populo.
Sed
postquam
reges
coeperunt
desciscere
a
vero
Dei
cultu,
nullum
apud
eos
exstitit
legis
exemplar.
Tandem
etiam
lex
ipsa
prorsus
intercidit.
Nec
dubium
est,
quin
hoc
acciderit
per
tyrannidem
regis
Manasse,
qui
crudeliter
saeviit
tam
in
sacerdotes
quam
in
reliquos
Dei
servos.
Ubicunque
enim
micabat
tantum
aliqua
scintilla
pietatis,
erat
intentus
ad
caedes,
ita
ut
flueret
sanguis
per
totam
Ierosolymam,
quem-
|