[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:4  4  spem  facere  salutis:  quia  tamen  in  longum  tempus  reiiciebat  misere  afflictos  et  paene  perditos,  frigidior  erat  consolatio  donec  libertas  reditus  quasi  digito  monstrata  fuit.  Ideoque  ad  praesentem  gratiam  referri  debet  verbum  consolamini,  cuius  repetitio  non  modo  certitudinem  vaticinii  confirmat,  sed  commendat  efficaciam  et  fructum.  Quasi  diceret,  in  hac  legatione  fore  uberem,  plenam  et  continuam  gaudendi  causam.  Omnino  quidem  retinendum  est  futurum  verbi  tempus  :  quia  suhest  tacita  antithesis  inter  triste  illud  silentium,  de  quo  dixi,  et  doctrinam  consolationis  quae  postea  successit.  Et  cum  hoc  vaticinio  consentit  ecclesiae  querimonia  Psalmo  74  (v.  9):  Signa  nostra  non  videmus:  non  est  amplius  propheta,  nec  est  inter  nos  qui  sciat  quousque.  Videmus  enim  ut  se  optimo  solatii  genere  orbatam  esse  deploret:  quia  nulla  promissio  leniendis  malis  in  medium  prodeat.  Perinde  ac  si  diceret:  Non  patietur  Dominus  vos  destitui  prophetis,  qui  vos  in  extremis  demum  angustiis  consolentur.  Excitabit  eo  tempore  viros  quibus  legationem  diu  a  vobis  optatam  mandabit,  ac  tunc  quoque  ostendet  se  curam  habere  vestri.  Hoc  autem  futurum  Dicet,  non  tantum  ad  captivitatem  babylonicam  refero,  sed  ad  totum  liberationis  tempus  quod  in  se  complectitur  regnum  Christi.  Porro  ad  verbum  Dicet,  supplendum  est,  prophetis,  quos  scilicet  in  eam  rem  constituet.  Frustra  enim  verba  facerent,  nisi  Dominus  ipsis  diceret,  atque  etiam  ori  eorum  insereret  quod  aliis  nuntiarent.  Est  igitur  mutua  relatio  inter  Deum  et  prophetas.  Denique  pollicetur  Dominus  reliquam  fore  spem  salutis,  tametsi  ingratitudo  hominum  perpetuum  huius  vocis  silentium  extremumque  exitium  mereatur.  Haec  autem  ad  exsilium  babylonicum  restringenda  non  esse  dixi:  quia  patent  latissime,  et  doctrinam  evangelii  comprehendunt:  in  qua  praecipue  est  vis  ista  consolandi.  Eius  enim  est  erigere  afflictos  et  prostratos:  enectos  et  vere  mortuos  recreare,  moestos  levare  tristitia,  denique  laeta  et  iucunda  omnia  afferre:  unde  etiam  evangelium  nominatur.  Nec  vero  tunc  demum  coepit,  quum  Christus  apparuit  mundo:  sed  multo  antea,  ex  quo  scilicet  manifestus  Dei  favor  illuxit,  ac  Daniel  primo  vexillum  quodammodo  erexit,  ut  se  fideles  ad  reditum  accingerent:  postea  Aggaeus,  Zacharias,  Malachias,  Nehemias,  Esras,  et  alii  usque  ad  Christi  adventum,  eosdem  ad  melius  sperandum  hortati  sunt.  Qui  vero  postremus  omnium  scripsit  Malachias,  quia  paucos  fore  prophetas  intelligebat,  ad  legem  Mosis  populum  remittit,  ut  ex  ea  voluntatem  Dei  minasque  et  promissa  intelligant.  Ex  hoc  autem  loco  quid  maxime  quaerendum  sit  in  prophetis  colligimus,  nempe  ut  proposita  gratiae  Dei  dulcedine  ad  spem  animent  pias  mentes,  ne  sub  malorum  onere  deficiant,  sed  intrepide  persistant  in  Dei  invocatione.  Caeterum   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci