32:4
4
omnium
conditio
in
speciem,
singulari
tamen
privilegio
eximi
fideles
a
propinquis
malis,
et
quae
fere
eorum
capitibus
imminent.
Alioqui
enim
protinus
in
mentem
hoc
veniret,
Quid,
nonne
tu
unus
ex
vulgo
hominum,
quorum
vita
mille
mortibus
circumdatur?
Hanc
dubitationem
ut
corrigat
propheta,
diserte
admonet,
quamvis
totus
mundus
ruinis
misceatur,
Deum
tamen
peculiari
cura
servis
suis
consulere,
ne
promiscue
in
turba
pereant.
Valde
necessaria
admonitio,
quamvis
naturaliter
communibus
incommodis
subiecti
simus,
singulari
tamen
privilegio
nos
eximi,
ut
semper
in
periculis
tuti
simus.
Proximo
versu
non
modo
intelligit
experientiam
fore
magistram,
quia
re
ipsa
sentient
fideles,
et
quasi
oculis
cernent
salutem
suam
in
Dei
manu
repositam
esse:
sed
alio
argumento
confirmat
hanc
doctrinam,
quod
scilicet
Deus,
qui
iustus
est
mundi
iudex,
impios
ac
reprobos
quo
meriti
sunt
exitio
plectens,
suos
tueatur.
Quamvis
ergo
res
saepe
in
terra
confusae
sint,
in
hac
tamen
obscura
caligine
dicit
propheta
fideles
palam
cognituros
iudicia
Dei,
unde
colligant
non
frustra
in
eum
sperasse.
Alloquitur
autem
oculatos
et
qui
praediti
sunt
vera
fidei
luce,
qui
ad
consideranda
Dei
iudicia
sedulo
excubant,
qui
etiam
patienter
et
in
silentio
exspectant
tempus
opportunum:
quia
maior
pars
iudicium
praecipitans,
sua
festinatione
se
conturbat,
unde
fit
ut
sensus
carnis
ad
Dei
providentiam
caecutiat.
Adde
quod
sufficere
nobis
debet,
si
iudicia
sua
Deus
ex
maiori
parte
in
diem
plenae
revelationis
differens,
aliquem
nunc
gustum
praebeat.
9.
Quia
tu
Iehova
protectio
mea,
Excelsum
posuisti
refugium
tuum.
10.
Non
occurret
tibi
malum,
et
plaga
non
appropinquabit
tabernaculo
tuo.
11.
Quia
angelis
suis
mandavit
de
te,
ut
custodiant
te
in
omnibus
viis
tuis.
12.
Super
manus
portabunt
te,
ne
offendas
ad
lapidem
pedem
tuum.
9.
(Quia
tu
Iehova.)
Multus
est
in
commendanda
Dei
providentia:
quia
nonnisi
lente
et
multis
stimulis
excitatur
hominum
segnities,
ut
relictis
mundi
fulturis
quibus
sunt
affixi,
recta
se
in
Deum
conferant.
Sicuti
autem
in
hoc
Psalmo
subinde
variat
personas
:
ita
m
hoc
versu
primo
Deum
compellat:
deinde
iterum
sermonem
ad
se
ipsum
convertit.
Ac
Deum
quidem
protectionem
suam
nominat,
quo
efficacius
suo
exemplo
ad
eum
cogat
reliquos
fideles.
Eadem
ratione
secum
deinde
loquitur,
quo
plus
fidei
faciat
de
interiore
suo
affectu.
Nam
haec
vera
demum
fidei
probatio
est,
dum
se
quisque
colligens,
absque
testibus
animum
suum
examinat:
quia
ubi
Deo
unico
non
contenti,
ad
homines
reflectimus
oculos,
vix
fieri
potest
quin
se
ambitio
in
fidei
locum
insinuet.
Dicitur
autem
Deus
censeri
pro
domicilio:
quia
sursum
et
deorsum
nobis
de-
|