7:675
675
APPENDIX
LIBELLI
ADVERSUS
INTERIM
ADULTERO-GERMANUM,
IN
QUA
REFUTAT
IOANNES
CALVINUS
CENSURAM
QUANDAM
TYPOGRAPHI
IGNOTI,
DE
PARVULORUM
SANCTIFICATIONE,
ET
MULIEBRI
BAPTISMO.
Annus
iam
fere
praeteriit,
ex
quo
mihi
indicatum
fuerat,
libellum
meum
De
vera
genuinaque
ecclesiae
reformatione,
qui
ex
typographi
nostri
officina
primum
iussu
meo
prodiit,
fuisse
rursus
in
Germania
excusum.
Atqui
nunc
demum,
serius
quam
oportuit,
admonitus
fui
corruptum
esse
et
mutilum
illud
germanicum
exemplar:
neque
id
modo,
sed
additam
simul
censuram
fuisse,
in
qua
atrociter
proscindor.
Quando
typographus
nomen
suum
subticet,
cum
quo
expostulem,
non
habeo.
Neque
id
etiam
multum
referre
arbitror.
Quispiam
forte
bene
potus,
vini
aut
cervisiae
suae
fumos
in
me
exhalavit.
Fieri
etiam
potest,
ut
aliquis
turbulento
cerebro,
etiam
ieiunus,
impetum
in
me
fecerit.
Verum,
hominem,
quisquis
tandem
est,
omitto.
De
re
si
agitur,
haec
certe
indignitas
est
non
ferenda,
quum
ego
fideliter
ac
serio
in
opus
aliquod
incubui,
librarium
ignotum
arbitratu
suo
conscindere
quidquid
non
arridet,
ac
scriptum
lacerum
pro
integro
venditare.
Quanquam
ne
cui
privatam
[fol.
2]
causam
agere
videar,
ab
hac
quoque
querimonia
supersedeo.
Tantum
quod
totius
ecclesiae
interesse
arbitror,
quia
dissimulare
fas
non
est,
breviter
attingam.
Hoc
citra
arrogantiae
notam
mihi,
ut
spero,
per
bonos
omnes
licebit
gloriari,
labores
meos
ecclesiae
Dei
mediocriter
esse
utiles.
Nunc
si
pravi
et
impii
dogmatis
maculam
illis
aspergi
patiar,
multum
de
fructu,
quem
inde
colligere
poterant
filii
Dei,
imminutum
iri
video.
Tacendo
itaque
minorem,
quam
par
erit,
publicae
utilitatis
rationem
a
me
haberi
ostendam:
praesertim
ubi
in
grege
Domini
numerantur
qui
me
traducunt.
Professos
enim
hostes
parum
moror,
a
quibus
haereticum
me
vocitari
necesse
est,
si
Christianus
haberi
velim.
Fateor
quidem,
hoc
quasi
fatale
esse
Christi
servis,
ut
bene
agendo
male
audiant.
Neque
vero
mihi
recusanda
est
haec
conditio,
ut
cum
Paulo
per
infamiam
et
bonam
famam
progrediar.
At
quoties
locus
et
facultas
|