9:99
99
SECUNDA
DEFENSIO
100
uterque,
quia
iam
multorum
consensu
possessionem
adepti
nolint
cedere.
Nihil
hic
meum
est:
nuda
Westphali
defensio.
Quod
si
multitudine
res
agitur,
cur
non
etiam
nobis
locus
dabitur
?
Haereticos
pronunciat
Westphalus,
quorum
nulla
sit
habenda
ratio.
Audiatur
nunc
papa,
qui
in
suffragiis
locum
primum
obtinet.
Quid
tam
de
illo
quam
de
nobis
pronunciabit?
Sed
nobis
in
promptu
erit
exceptio,
stare
nos
semper
ad
disceptationem
voluntarios.
Ita
se
hactenus
gesserunt
Augustanae
confessionis
patroni,
quorum
nomine
tam
audacter
Ioachimum
nostrum
abuti
miror,
qui
tam
male
eos
imitatur.
Putarunt
se
Germani
principes,
qui
evangelium
tuendum
susceperant,
rite
officio
defunctos
esse,
si
per
eos
non
staret,
quo
minus
susciperetur
legitima
cognitio,
ac
semper
conquesti
sunt
sibi
ianuam
praecludi.
Haec
nostra
fuit
agendi
ratio,
quoties
ad
tractandam
religionis
causam
vocati
sumus:
nec
ulli
unquam
habiti
sunt
ordinum
Imperii
conventus,
ubi
nostri
disputationem
non
postularint.
Quibusdam
ipse
interfui:
quid
ante
agere
soliti
essent,
ex
publicis
actis
liquet.
Ut
longius
progrediar,
mihi
cum
[pag.
123]
turbulentis
hominibus,
atque
etiam
cum
haereticis
saepius
tum
in
hac
urbe,
tum
alibi
fuit
certamen
de
doctrina.
Adeo
non
recusavi
quo
minus
mecum
disceptarent,
ut
sponte
me
prior
obtulerim.
Dabat
enim
fiduciam
causae
bonitas,
ne
trepidarem
ad
lucis
conspectum.
Nunc
unde
novae
lautitiae
Westphalo:
l)
ut
non
haereticos
solum
ab
omni
cognitione
arceat:
sed
piis
Dei
cultoribus,
quibus
maior
quam
eius
similibus
ad
illustrandam
evangelii
gloriam
data
est
dexteritas,
et
qui
fructuosis
laboribus
de
ecclesia
non
male
meriti
sunt,
audientiam
praefracte
neget?
Si
in
quaestionem
veniret
sacra
verbi
Dei
maiestas,
acriter
huic
licentiae
obsistere
deceret,
fateor,
sed
hic
opinio
tua,
Westphale,
non
scriptura
in
disceptationem
vocatur.
Neque
enim
quaeritur
verene
ac
recte
Christus
panem
vocaverit
corpus
suum:
sed
quid
dicere
voluerit,
et
quid
eius
verba,
quae
reverenter
amplectimur,
significent.
Tu
clariora
esse
contendis,
quam
ut
expositione
indigeant.
Nos
idem
de
claritate
asserimus,
modo
aperire
oculos
ne
graveris.
Quod
ergo
de
consensu
obtendis,
quia
tanquam
futile
ridebunt
omnes,
durius
a
me
refutari
nihil
attinet.
Quod
autem
de
libris
nostris
abolendis
tam
anxie
laborat,
suam
in
eo
[pag.
124]
malignitatem
ac
livorem
apertius
prodit,
quam
ut
longa
demonstratione
sit
opus.
Hoc
quidem
obtineo,
nisi
causae
diffideret,
non
fore
adeo
fugacem,
qui
alioqui
plus
satis
animosus
est
pugnator.
Hac
quoque
ratione
a
proposito
argumento
digreditur,
calumniarum
rhapsodias
hinc
inde
accu-
1)
d'ou
vient
que
Westphal
est
si
douillet?
|