50:98
piam
habeat,
et
quidem
egregiam,
qui
tamen
non
adeo
exercitatus
erit
in
verbo
Domini.
S
c
i
e
n
t
i
am
pro
usu
et
peritia,
vel
prudentia
accipio.
Caritatem
erga
se
commemorat,
ut
personae
quoque
suae
respectu
illis
addat
animos:
ac
interim
privatum
amorem,
quo
ipsos
prosequebantur,
in
publicam
fratrum
utilitatem
resignat.
Ita
vero
sibi
temperat
in
omnibus,
ne
adhortando
videatur
eos
accusare.
8.
Non
secundum
imperium
loquor,
sed
per
aliorum
sollicitudinem,
et
vestrae
dilectionis
sinceritatem
approbans.
9.
Nostis
enim
gratiam
Domini
nostri
Iesu
Christi,
quod
propter
vos
pauper
factus
sit,
quum
esset
dives:
tti
vos
illius
paupertate
ditesceretis.
10.
M
consilium
in
hoc
do.
Nam
hoc
vobis
conducit:
qui
quidem
non
solum
facere,
verum
etiam
velle
coepistis
anno
superiore,
l
l
.
Nunc
autem
etiam
illud,
quod
facere
coepistis,
perficite:
ut
quemadmodum
voluntas
prompta
fuit,
ita
et
perficiatis
ex
eo
quod
suppetit.
12.
Etenim
si
iam
adest
animi
promptitudo,
ea
iuxta
id
quod
quisque
possidet
accepta
est:
non
iuxta
id
quod
non
possidet.
8.
Non
secundum
imperium
loquor.
Iterum
exhortationem
suam
mitigat,
dum
testatur,
sibi
nequaquam
esse
in
animo
illos
velut
necessitate
imposita
cogere.
Id
enim
est
secundum
imperium
loqui,
quum
aliquid
certi
iniungimus:
et
praecise
exigimus
ut
fiat.
Quod
si
roget
quispiam:
annon
illi
praecipere
licebat
quod
habebat
ex
Domini
mandato?
Responsio
facilis
est,
Deum
quidem
ubique
mandare
ut
fratrum
necessitatibus
opitulemur
:
sed
nusquam
summam
praefigere,
ut
aestimatione
facta
inter
nos
et
pauperes
partiamur:
nusquam
nos
alligare
ad
temporum
aut
personarum
aut
locorum
circumstantias,
sed
nos
revocare
ad
regulam
caritatis.
Quamquam
non
respicit
hic
Paulus
quid
sibi
liceat,
aut
minus:
sed
se
ideo
praecipere
negat,
quasi
imperio
et
exactione
cogendos
esse
iudicet,
ac
si
officium
facere
detrectarent,
nisi
constricti
necessitate.
Ponit
autem
duas
rationes
ex
opposito
cur
tamen
eos
ad
officium
sollicitet
:
quia
scilicet
impellat
sollicitudo
quam
habet
de
sanctis:
deinde
quia
velit
dilectionem
Corinthiorum
omnibus
compertam
esse.
Neque
enim
intelligo
Paulum
de
illorum
dilectione
voluisse
fieri
certiorem
(de
qua
se
optime
fuisse
persuasum
iam
testatus
est),
sed
potius
volebat
experimentum
apud
omnes
exstare.
Quamquam
prius
membrum
de
aliorum
sollicitudine
duos
sensus
diversos
admittit:
vel
quod
de
hominibus
curam
gerebat,
quae
non
sinebat
eum
cessare
;
sed
quod
aliorum,
quibus
res
curae
erat,
precibus
obtemperans,
non
tam
ex
proprio
sensu
quam
ex
suggestione
illorum
loquebatur.
9.
Nostis
enim
gratiam.
Iniecta
mentione
dilectionis,
Christum
adducit,
absolutissimum
et
singulare
eius
exemplar.
Quum
dives
esset,
inquit,
7
|