52:96
quod
incognitum
fuerit
saeculis
et
generationibus:
hoc
est
ab
initio
mundi
per
tot
aetatum
circuitus.
Quod
autem
de
evangelio
loquatur,
apparet
ex
cap.
16,
25
epistolae
ad
Romanos,
ad
Ephesios
cap.
3,
9,
et
similibus.
Sed
ratio
appellationis
quaeritur.
Nonnulli,
quia
Paulus
nominatim
gentium
vocationem
attingit,
hanc
solam
rationem
appellationis
esse
iudicant,
quod
Dominus
quasi
ex
insperato
gratiam
suam
effuderit
in
gentes,
quas
vitae
aeternae
communicatione
in
perpetuum
privasse
videbatur.
Atqui
propius
omnia
intuenti,
hanc
tertiam
esse
rationem
patebit,
non
solam
:
quod
quidem
pertinet
ad
praesentem
locum,
et
illum
alterum
ad
Romanos,
quem
citavi.
Prima
enim
est,
quod,
quum
sub
obscuris
tam
verborum
quam
caeremoniarum
involucris
ante
Christi
adventum
ecclesiam
suam
gubernasset
Deus,
subito
plena
claritate
affulsit
per
evangelii
doctrinam.
Secunda,
quod,
quum
nihil
ante
cerneretur
praeter
externas
figuras,
exhibitus
fuerit
Christus
secum
ferens
plenam
veritatem
quae
latuerat.
Tertia
est
quam
dixi,
quod
totus
orbis,
qui
hactenus
a
Deo
alienus
fuerat,
in
spem
salutis
vocetur,
et
omnibus
offeratur
eadem
aeternae
vitae
haereditas.
Harum
rerum
attenta
consideratio
coget
nos
mysterium
hoc,
quod
praedicat
Paulus,
suspicere
et
adorare:
quamlibet
contemptim
habeatur
a
mundo,
vel
etiam
rideatur.
Quod
nunc
revelatum
est.
Ne
quis
aliorsum
traheret
nomen
mysterii,
quasi
de
re
adhuc
abstrusa
et
ignota
loqueretur,
addit
nunc
tandem
fuisse
publicatum,
ut
hominibus
innotesceret.
Quod
igitur
suapte
natura
arcanum
erat,
patefactum
Dei
voluntate
fuit.
Quare
non
est
quod
nos
obscuritas
absterreat
post
Dei
revelationem.
Addit
tamen
sanctis:
quia
non
omnibus
revelatur
Dei
brachium,
ut
eius
consilium
intelligant.
27.
Quibus
voluit.
Hic
vero
fraenum
iniicit
hominum
audaciae,
ne
plus
sapere
vel
inquirere
sibi
permittant,
quam
oportet:
sed
hoc
uno
contenti
esse
discant,
ita
Deo
placuisse.
Dei
enim
voluntas
abunde
sufficere
nobis
debet
pro
causa.
Hoc
tamen
praecipue
dictum
est
ad
gratiae
Dei
commendationem:
quia
innuit
Paulus,
homines
minime
causam
praebuisse
Deo
ut
participes
fierent
huius
arcani,
quum
docet
ipsum
sponte
fuisse
huc
adductum,
et
quia
voluerit.
Vulgare
enim
est
apud
Paulum,
Dei
beneplacitum
quibuslibet
hominum
meritis
et
externis
causis
opponere.
Quae
sint
divitiae.
Semper
observandum
quam
magniloquus
sit
in
extollenda
evangelii
dignitate.
Sciebat
enim
eam
esse
hominum
ingratitudinem,
ut
hunc
inaestimabilem
thesaurum,
et
quantumvis
excellentem
Dei
gratiam
secure
nihilominus
contemnant,
aut
certe
vilipendant.
Ergo
non
contentus
nomine
mysterii,
addit
gloriam,
et
eam
quidem
non
exiguam
aut
vulgarem.
Divitiae
enim
|