52:95  95  EPIST.  PAULI  AD  COLOSSENSES  96  nobis.  Neque  in  hoc  quid  imitaremur,  sed  quid  gratularemur,  nobis  contulit.  Item  libro  ad  Bonifacium  quarto:  Sicut  solus  Dei  filius  factus  est  filius  hominis  ut  nos  faceret  Dei  filios:  ita  etiam  pro  nobis  solus  suscepit  sine  culpa  poenam,  ut  per  ipsum  sine  meritis  consequamur  indebitam  gratiam.  Quibus  simile  est  illud  Leonis  episcopi  romani,  Accepere  iusti,  non  dederunt  coronas:  et  de  fortitudine  fidelium  nata  sunt  exempla  patientiae,  non  dona  iustitiae.  Singulares  quippe  eorum  mortes  fuere,  nec  alterius  debitum  quispiam  atio  fine  persolvit.  Hunc  autem  Pauli  verbis  inesse  sensum,  facile  ex  contextu  patet.  Subnectit  enim  se  pati  secundum  dispensationem  sibi  commissam.  Scimus  autem  non  redimendae,  sed  aedificandae  ecclesiae  ministerium  illi  fuisse  commissum,  et  ipse  hoc  diserte  continuo  post  profitetur.  Id  est  quod  etiam  scribit  ad  Timotheum  (2.  Ep.  2,  10),  se  sustinere  omnia  propter  electos,  ut  salutem  consequantur  quae  est  in  Christo  Iesu.  Et  secundae  ad  Corinth,  cap.  1,  4,  se  perferre  libenter  omnia  pro  ipsorum  consolatione  et  salute.  Discant  igitur  pii  lectores  odisse  ac  detestari  profanos  istos  sophistas,  qui,  ut  suis  figmentis  colorem  inducant,  ita  ex  professo  corrumpunt  scripturas  et  adulterant.  25.  Cuius  factus  sum  ego  minister.  En  quo  nomine  patiatur  pro  ecclesia:  nempe  quia  minister  est,  non  ad  dandum  redemptionis  pretium  (ut  Augustinus  scite  et  pie  loquitur),  sed  praedicandum.  Porro  aliter  se  ministrum  ecclesiae  nunc  appellat,  atque  alibi  ministrum  Dei,  et  nuper  evangelii.  Serviunt  enim  Deo  apostoli  et  Christo,  ad  promovendam  utriusque  gloriam:  serviunt  ecclesiae  in  salutem,  et  ipsum  evangelium  administrant.  Diversa  igitur  in  istis  loquutionibus  est  ministerii  ratio  :  sed  unum  absque  alio  constare  nequit.  Dicit  autem  e  r  g  a  vos,  ut  munus  illius  ad  se  quoque  pertinere  sciant.  Ad  implendum  sermonem.  Finem  adscribit  sui  ministerii:  ut  efficax  sit  Dei  sermo,  quod  fit  dum  obedienter  recipitur.  Haec  enim  evangelii  virtus  est,  ut  potentia  Dei  sit  in  salutem  omni  credenti.  Verbo  igitur  suo  efficaciam  et  effectum  dat  Deus  per  apostolos.  Quamquam  enim  ipsa  praedicatio,  qualiscunque  sit  eventus^  impletio  est  sermonis:  fructus  tamen  demum  ostendit,  non  frustra  sparsum  esse  semen.  26.  Mysterium  reconditum.  Evangelii  commendatio,  quod  sit  admirabile  Dei  secretum.  Non  abs  re  Paulus  toties  evangelium  quam  maximis  potest  laudibus  extollit.  Videbat  enim  Iudaeis  esse  scandalum,  Graecis  stultitiam  (1.  Corin.  1,  23).  Et  nos  quoque  hodie  videmus  quanto  sit  in  odio  hypocritis,  quam  superbe  a  mundo  contemnatur.  Paulus  ergo,  ut  tam  iniqua  et  perversa  iudicia  refutet,  magnifice  extollit  evangelii  dignitatem,  quoties  ita  fert  occasio.  Atque  ad  id  variis  argumentis  utitur  pro  loci  circumstantia.  Hic  vocat  sublime  arcanum,