9:93
93
CONTRA
WESTPHALUM.
94
annos
quindecim
quid
mihi
in
utriusque
[pag.
109]
partis
actione
minus
placeret,
professus
sum.
Addidi
etiam,
bonis
et
piis
omnibus
nihil
esse
magis
optabile,
quam
ut
perpetua
oblivione
sepulta
iaceat
infausta
illa
contentio.
Nunc
si
appaream
Zvinglii
defensor,
antequam
ad
causam
ventum
fuerit,
rogabit
Westphalus
qua
conscientia,
imo
qua
fronte
tueri
ausim
quod
mihi
non
probatur.
Obiiciet,
me
infelix
certamen
renovare,
quod
aeternis
tenebris
pridem
devovi:
denique
magna
probrorum
congerie
me
obruet.
Ergo
inimici
hominis
non
occulta
vafritie,
sed
praefracta
impudentia
in
locum
ancipitem
et
lubricum
redactus,
in
qnancunque
partem
me
movero,
obnoxius
ero
eius
maledictis:
1)
nisi
quod
mihi
viam
aperit
veritas,
qua
tutus
ab
eius
insectatione
incedam.
Magnum
nescio
quid
adeptus
sibi
videtur,
quod
alicubi
Zvinglius
Helveticas
ecclesias
cum
Saxonicis
consentire
negat
in
huius
loci
expositione:
Hoc
est
corpus
meum.
Quasi
vero
non
plus
satis
pervulgata
sit
contentio,
quae
tamdiu
magnos
et
celebres
viros
exercuit,
quorum
libri
dissensionem
fuisse
clamitant:
unde
elicere
licebat,
quum
evangelium
renasci
vel
postliminio
restitui
in
lucem
videret
Satan,
ad
tardandum
[pag.
110]
eius
cursum
non
modo
subornasse
professos
hostes,
sed
veteri
artificio
inter
ipsos
Christi
servos
intestinum
bellum
movisse.
Imo
aliud
observandum
erat,
quod
supprimere
conatur
Westphalus.
Nam
qui
factum
est,
ut
aliis
dogmatibus
papistas
tantum
opposuerit:
in
hoc
vero
capite
Lutherum
commiserit
cum
optimis
viris
et
cordatis
doctoribus,
qui
fidi
alioquin
adiutores
futuri
erant,
nisi
quia
extrema
sibi
quaeque
tentanda
vidit,
ne
a
vesana
superstitione
mundus
resiperet?
Fateor
quidem
innumeris
modis
dementatos
fuisse
sub
papatu
miseros
homines:
sed
hoc
prae
aliis
horribile
ac
prodigiosum
fuit
fascinum,
quo
stupefacti
panem
Dei
loco
adorarunt.
Quod
autem
odiose
commemorat
Westphalus,
quoad
rei
substantiam,
nihil
praeter
panem
et
vinum
relictum
fuisse
a
Zvinglio,
facilis
huius
obiecti
dilutio
est:
tantum
de
carnali
praesentia
certasse,
quam
oppugnare
nobis
quoque
ad
extremum
usque
spiritum
decretum
est.
Nec
vero
me
terrebit
futile
Westphali
convicium,
ut
veritatis
patrocinium
deseram,
dum
os
Zvinglii
blasphemum
increpat,
quia
commentum
vocaverit
substantialem
[pag.
l
l
l
]
panis
et
carnis
unionem:
nempe
rectius
nec
minus
vere
delirium
vocasset.
Quae
enim
a
filio,
qui
est
in
sinu
patris,
revelata
est
manducatio,
eam
nos
sancte
et
reverenter
colimus,
licet
fides
nostra
a
scythica
Westphali
barbarie2)
abhorreat.
Non
minus
perperam
nos
in
communi
sensu
haerere
fingit.
Ne-
1)
quoi
que
ie
dise,
me
voyla
descouvert
a
tant
de
coups
de
bec
qu'il
me
voudra
donner.
2)
la
barbarie
des
Scythes
mangeans
a
belles
dents
chair
humaine.
|