52:92
quam
quod
apostoli
pariter
docuerint,
et
ubique
receptum
sit.
Ridicula
autem
papistarum
iactantia,
quod
doctrinam
nostram
hoc
argumento
impugnant,
quia
non
ubique
praedicetur
cum
approbatione
et
applausu,
quia
paucos
habeamus
consentientes.
Neque
enim,
si
rumpantur,
hoc
nobis
unquam
eripient,
nihil
aliud
hodie
nos
tradere,
quam
olim
praedicatum
sit
a
prophetis
et
apostolis,
totoque
sanctorum
choro
obedienter
receptum.
Neque
enim
evangelium
Paulus
approbari
voluit
omnium
saeculorum
consensu:
ut
si
repudiaretur,
vacillaret
eius
autoritas.
Sed
potius
ad
illud
Christi
mandatum
respexit
:
Ite,
praedicate
evangelium
universae
creaturae,
quod
pendet
ex
tot
vaticiniis
prophetarum,
quae
regnum
Christi
in
totum
orbem
propagatum
iri
denuntiabant.
Quid
ergo
aliud
sibi
vult
Paulus
his
verbis,
quam
aquis
illis
vivis
irrigatos
etiam
fuisse
Colossenses,
quae
a
Ierusalem
ortae,
per
totum
orbem
fluxurae
erant?
Nos
quoque
non
frustra,
nec
sine
eximio
fructu
et
consolatione
gloriamur,
nos
iliud
idem
habere
evangelium
quod
ex
edicto
Domini
praedicatum
fuit
inter
omnes
populos,
quod
ab
omnibus
ecclesiis
receptum,
in
cuius
professione
vixerunt
ac
mortui
sunt
omnes
pii.
Nec
vulgare
adiumentum
est
nobis
adversus
tot
insultus
muniendis
consensus
universae
ecclesiae,
quae
quidem
digna
est
tam
insigni
titulo.
Et
libenter
Augustino
subscribimus,
qui
hoc
praecipue
argumento
refellit
Donatistas,
quod
evangelium
afferant
inauditum
et
incognitum
omnibus
ecclesiis.
Merito
sane.
Nam
si
verum
est
evangelium
quod
nulla
ecclesiae
approbatione
obsignatum
proponitur,
sequitur,
inanes
ae
falsas
esse
tot
promissiones,
quibus
praedicitur
in
totum
orbem
perferenda
evangelii
praedicatio:
et
quae
affirmant,
colligendos
esse
ex
omnibus
populis
et
regionibus
filios
Dei,
ete.
Papistae
autem
quid?
Prophetis
et
apostolis
valere
iussis,
praeterita
vetere
ecclesia,
suam
ab
evangelio
defectionem
pro
consensu
catholicae
haberi
volunt.
Quid
simile?
Ergo
quum
de
consensu
ecclesiae
disputatio
est,
ad
apostolos
eorumque
praedicationem
redeamus:
ut
hic
Paulus
facit.
Porro
ne
quis
superstitiose
universalem
notam
accipiat:
nihil
aliud
significat
Paulus,
quam
passim
longe
lateque
esse
praedicatum.
Cuius
factus
sum.
Agit
etiam
de
sua
persona,
quod
operae
pretium
erat.
Semper
enim
cavendum
ne
temere
nos
ingeramus
ad
officium
docendi.
Ergo
sibi
munus
iniunctum
esse
testatur,
ut
sibi
ius
et
autoritatem
conciliet.
Et
quidem
suum
apostolatum
sic
cum
eorum
fide
coniungit,
ut
respuere
eius
doctrinam
nequeant,
nisi
evangelium
quod
amplexi
sunt,
deserendo.
24,
Nunc
gaudeo
in
passionibus
pro
vobis,
et
adimpleo
ea
quae
desunt
afflictionibus
Christi
in
carne
mea,
pro
corpore
eius,
quod
est
ecclesia:
25.
cuius
factus
sum
minister,
secundum
dispensationem
Dei
|