11:91
EPISTOLAE
243.245
quid
evenire
soleat
communibus
istis
literis,
mutavi
consilium.
Nam
quod
ad
paucos
missum
est,
volitat
statim
per
multorum
manus,
donec
passim
fuerit
evulgatum.
Haec
igitur
mihi
ratio
fait,
ut
tibi
uni
scriberem:
ne
alios
adhibeas
lectores
quam
a
quibus
videbis
nihil
esse
periculi.
Cur
autem
nolim
latius
dissipari
quod
in
sinum
tuum
depono,
intelliges
ubi
ad
finem
perveneris.
Tametsi
animi
mei
sensum
penitus
tenere
te
confido,
et
aliis
etiam
bona
fide
exposuisse,
breviter
tamen
hic
repetam
qualiter
hodieque
sim
affectus.
Quoties
memoria
repeto,
quam
misere
illic
habuerim,
fieri
non
potest
quin
toto
pectore
exhorrescam,
ubi
agitur
de
me
revocando.
Illam
inquietudinem
omitto,
qua
sursum
deorsum
iactati
perpetuo
fuimus,
ex
quo
tibi
adiunctus
sum
collega
:
scio
enim,
quocunque
concedam,
mihi
infinitas
molestias
esse
propositas:
si
velim
Christo
vivere,
hunc
mundum
fore
mihi
semper
turbulentum:
vitam
praesentem
certamini
esse
destinatam.
Sed
dum
cogito
quibus
tormentis
excruciata
tum
fuerit
conscientia
mea,
et
quibus
curis
aestuarit,
ignosce
si
locum
illum
velut
mihi
fatalem
reformido.
Tu
ipse
mihi
una
cum
Deo
optimus
es
testis,
non
alio
vinculo
me
illic
tamdiu
retentum,
nioi
quod
iugum
vocationis,
quod
mihi
a
Domino
impositum
esse
noveram,
non
audebam
excutere.
Quamdiu
igitur
sic
eram
alligatus,
malui
extrema
quaevis
perferre,
quam
in
mentem
recipere
cogitationes
mutandi
loci,
quae
saepe
alioqui
mihi
obrepebant.
Iam
vero
ubi
Dei
beneficio
semel
sum
liberatus,
si
in
gurgitem
quem
mihi
exitialem
esse
sum
expertus,
non
libenter
me
immergo,
quis
non
mihi
veniam
concedat?
imo
vero
quotusquisque
erit,
qui
non
me
arguat
nimiae
facilitatis,
si
sciens
ac
volens
me
praecipitem
dedero?
Quid
autem
quod
etiamsi
nullo
meo
periculo
absterrear,
ministerium
tamen
meum
illis
utile
fore
vix
confido?
Nam
quo
ingenio
praediti
sunt
illic
plerique,
neque
ipsi
mihi
tolerabiles
erunt,
nec
ego
ipsis.
Est2)
aliud
quod
me
vehementer
perturbat.
Neque
enim
multum
profecturus
mihi
videor
nisi
manum
auxiliarem
praebeant
qui,
quantum
ad
nocendum
valeant,
experimento
didicimus.
Atqui
videmus
quam
procul
absint
ab
omni
studio
consensionis,
ne
dicam
opis
ferendae,
nisi
mihi
Dominus
eos
praeter
hominum
spem
subito
concitaverit
Quid
futurum
putas,
si
ministros
suos
a
communione
mea
arceant,
quod
olim
secerunt?
Adde
quod
mihi
maius
ac
difficilius
certamen
erit
cum
collegis3)
quam
cum
extraneis.
Quid
unius
hominis
opera
poterit,
tot
undique
impedimentis
fracta?
atque
ut
verum
fatear,
etiamsi
2)
Est
aliud
quod
olim
fecerunt?
om.
e
dd.
Etiam
Bonnetus
autographon
non
invexit
Beza
hunc
locum
expunxit
quia
evidenter
Bernenses
titillat
3)
Supererant
H.
De
la
Mare
et
Iac.
Bernard.
|