9:90  sacramenti  integritas  est,  ut  nobis  efficax  sit  gratiae  organum.  Westphalus  sine  gratia  illam  verbi  operationem  imaginatur.  Sed  imprimis  apertae  falsitatis  dedecus  [pag.  102]  retegit  clausula,  quam  mox  Augustinus  attexit,  id  verbo  fieri,  non  quia  dicitur,  sed  quia  creditur:  quum  Westphalus  contendat  efficaciam,  de  qua  illic  agitur,  absque  fide  valere,  verbumque  a  fide  remotum  fingat.  Et  adhuc  audet  fucum  ex  nomine  Augustini  facere?  Complures  enim  locos  et  minime  ambiguos  esse  iactat,  ubi  dicit  Iudam  verum  Christi  corpus  manducasse.  Saltem  unum  protulisset,  ac  nunc  etiam  proferat.  Nam  me  dissimulanter  praeteriise  plus  quam  vanum  est.  Sententiae  meae  citatum  esse  testem  quis  miretur,  quum  ipse  ultro  procedat,  nec  solum  nobis  suffragetur,  sed  viam  praemonstret?  Concludit  Westphalus  se  nullis  absurditatibus  adduci,  ut  discedat  a  Pauli  et  Christi  verbis  firmoque  ecclesiae  consensu.  Quasi  non  si  haec  trita  et  communis  errorum  omnium  excusatio:  cui  si  datur  locus,  scire  velim  quid  Anabaptistis  respondeat,  quibus  hunc  clypeum  opponere,  adeoque  hoc  vexillum  attollere  solenne  est:  baptismum  pueris  infantibus  conferre  nefas  esse,  quia  poenitentiae  et  fidei  symbolum  est.  Quid  ergo  aliud  elicere  ex  eius  verbis  licebit,  nisi  cum  sua  caterva  [pag.  103]  defixum  in  errore  iacere,  quia  impedit  mera  obstinatio,  ne  se  ad  veri  obsequium  inflectant?  Et  tamen  ne  ex  tot  absurdis  nullum  diluere  tentet,  respondet  falsissimum  esse  crimen,  suo  dogmate  Christum  a  spiritu  divelli.  Sed  tacere  praestabat,  quam  refutatione  adeo  diluta  miseram  suam  nuditatem  prodere.  Quid  enim  respondet?  Eundem  nempe  baptismum  ab  incredulis  recipi,  licet  baptismi  virtutem  non  consequantur,  nec  de  spiritu  Christi  participent.  Et  adhuc  aliis  dissimulationem,  quae  nulla  est,  exprobrat,  quum  palam  a  causa  fugiens,  lapidem  arboris  loco  substituat?  In  coenam  peculiariter  competit  quod  nunc  inter  nos  controvertitur,  an  increduli  carnis  Christi  substantiam  recipiant  sine  eius  spiritu.  Nulla  hac  quidem  in  parte  baptismi  similitudo  est.  Westphalus  furtim  quidem  a  coena  se  subducere  cuperet,  sed  quia  callide  fallere  nequit,  transsilire  ad  baptismum  non  dubitat.  Caeterum  nos  quoque  asserimus  eundem  semper  manere  baptismum,  qualiscunque  sit  vel  minister  vel  receptor.  In  hoc  cardine  vertitur  tota  quaestio,  [pag.  104]  an  increduli  substantialiter  carnis  Christi  fiant  participes.  De  hoc  mihi  respondeat  Westphalus,  nisi  proprio  silentio  foedae  praevaricationis  reus  teneri  velit.  Nam  si  de  substantia  carnis  fatetur,  de  nihilo  litigat.  Aperte  testatus  sum  peraeque  incredulis  ac  fidelibus  offerri  Christi  corpus,  et  dari:  obstaculum  in  ipsis  esse,  quo  minus  fruantur.  Non  quiescit  Westphalus,  sed  vult  ab  incredulis  comedi  veram  Christi  carnem,  quamvis  nullam  spiritus  eius  micam  degus-