52:90
enim
de
patre
hactenus
docuit,
nunc
de
Christo
praedicat.
Sic
enim
exponere
necesse
est,
quia
dicit,
in
corpore
carnis
suae.
Vocabulum
Scavofac
ad
auxesin
positum
interpretor.
Ac
si
dixisset,
penitus
et
toto
mentis
sensu
abalienatos
fuisse
a
Deo.
Ne
quis
philosophice
alienationem
in
parte
aliqua
esse
fingat:
sicuti
theologi
papales
ad
inferiores
concupiscentias
restringunt.
Imo,
inquit
Paulus,
quod
vos
Deo
reddebat
exosos,
totam
mentem
occupabat.
Denique
exprimere
voluit
hominem,
quantus
est,
prorsus
dissidere
a
Deo
et
illi
esse
inimicum.
Sensum
vertit
vetus
interpres,
Erasmus
mentem:
ego
cogitationis
nomine
usus
sum,
pro
eo
quod
Galli
intentionem
vocant
Nam
et
ea
vis
est
graecae
vocis,
et
Pauli
sensus
ita
postulat
Porro
nomen
inimici
tam
passivam
quam
activam
significationem
quum
habeat,
utroque
modo
vere
nobis
congruit
quamdiu
sumus
extra
Christum.
Nam
et
nascimur
filii
irae,
et
omnis
carnis
cogitatio
simultas
est
adversus
Deum.
In
operibus
malis.
Ab
effectis
probat
interius
odium
quod
in
corde
latet.
Nam
quia
se
eximere
ab
omni
culpa
contendunt
homines,
donec
palam
fuerint
convicti,
Deus
eorum
impietatem
externis
operibus
demonstrat:
ut
fusius
tractatur
Romanorum
1,
19.
Porro
quod
de
Colossensibus
hic
audimus,
ad
nos
quoque
pertinet.
Natura
enim
nihil
differimus.
Hoc
tantum
interest,
quod
alii
vocantur
statim
ab
utero
matris,
quorum
malitiam
antevertit
Deus
ne
in
fructus
manifestos
erumpant
:
alii,
postquam
errarunt
bonam
vitae
partem,
in
ovile
reducuntur.
Christo
tamen
pacificatore
indigemus
omnes,
quia
peccati
servi
sumus:
et
ubi
est
peccatum,
illic
inter
Deum
et
homines
inimicitia.
22.
In
corpore
carnis
suae.
Loquutio
in
speciem
absurda:
sed
perinde
valet
corpus
carnis
atque
corpus
humanum
quod
nobiscum
habuit
commune
filius
Dei.
Exprimere
ergo
voluit
eandem
nobiscum
naturam
induisse
filium
Dei,
hoc,
inquam,
humile,
terrenum
et
infirmitatibus
multis
obnoxium
corpus
gestasse,
ut
mediator
noster
esset.
Quum
addit,
per
mortem,
iterum
nos
ad
sacrificium
revocat.
Filium
enim
Dei
hominem
fieri
oportuit
et
carnis
nostrae
participem,
ut
frater
noster
esset:
victimam
fieri
moriendo
oportuit,
ut
patrem
nobis
placaret.
*)
Ut
sisteret
vos
sanctos.
Secunda
pars
praecipua
salutis
nostrae,
vitae
novitas
scilicet.
Nam
his
duobus
membris
praecipue
constat
totum
redemptionis
beneficium,
peccatorum
remissione,
et
regeneratione
spirituali,
Ierem.
31,
33.
Hoc
iam,
quod
dixit,
magnum
erat,
acquisitam
nobis
esse
iustitiam
morte
Christi,
ut
abolitis
peccatis
Deo
grati
simus.
Sed
nunc
aliud
accedere
aeque
praeclarum
docet,
nempe
*)
Editionespriores
addunt:
Carnis
eius
malui
quam
suae,
quia
refert
quid
pater
egerit
per
Christum.
|