[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:9  9  CAPUT  I.  autem  quam  rarae  dit  virtutis  Deum  vocantem  mox  sequi  et  constanter  usque  in  finem  pergere.  Multi  enim  tardi  sunt  et  difficiles  ad  obediendum,  plures  levitate  et  inconstantia  deficiunt.  6.  Hoc  ipsum  persuasus.  Ad  argumentum  gaudii  accedit  fiducia  in  reliquum  vitae  tempus.  Sed  dicat  quispiam:  Quid  in  tanta  naturae  imbecillitate,  inter  tot  impedimenta,  salebras,  praecipitia,  sibi  de  crastino  polliceri  ausint  homines?  Sane  hanc  fiduciam  non  de  hominum  constantia  aut  virtute  colligebat  Paulus:  sed  tantum  ex  eo  quod  Deus  suum  erga  Philippenses  amorem  declaraverat.  Atque  omnino  haec  vera  est  beneficiorum  Dei  recognitio,  quum  ex  illis  in  posterum  bene  sperandi  materiam  concipimus.  Nam  quum  testimonia  sint  tum  bonitatis  eius,  tum  etiam  paternae  erga  nos  benevolentiae:  cuius  ingratitudinis  foret,  nullam  inde  spei  et  boni  animi  confirmationem  capere?  Adde  quod  Deus  hominum  similis  non  est,  qui  fatigetur  benefaciendo,  vel  exhauriatur.  Ergo  assidua  beneficiorum  Dei  meditatione  se  exerceant  fideles,  quo  spem  futuri  temporis  foveant  et  confirment:  ac  semper  hunc  syllogismum  secum  repetant,  Deus  opus  manuum  suarum  inchoatum  non  deserit,  teste  propheta  (Jesa.  64,  7):  Nos  opus  sumus  manuum  eius:  ergo  quod  in  nobis  coepit,  perficiet.  Quum  dico  nos  esse  opus  manuum  eius,  non  de  creatione  sola  accipio:  sed  de  vocatione  qua  sumus  adoptati  in  filios.  Est  enim  nobis  electionis  nostrae  signum,  quod  Dominus  efficaciter  nos  spiritu  suo  ad  se  vocaverit.  Quaeritur  tamen  hic,  numquis  de  aliorum  salute  certus  esse  possit.  Mam  Paulus  hic  non  de  se,  sed  de  Philippensibus  loquitur,  Respondeo,  longe  aliam  cuique  de  propria  salute  certitudinem  esse,  quam  de  aliena.  Mihi  enim  spiritus  Dei  vocationis  meae  testis  est,  sicuti  singulis  electis:  de  aliis  non  habemus  testimonium,  nisi  ab  externa  spiritus  efficacia,  hoc  est  quatenus  se  gratia  Dei  usque  ad  nostram  notitiam  in  illis  exserit.  Magnum  ergo  discrimen  est:  quia  intus  manet  inclusa  fidei  certitudo,  neque  ad  alios  se  diffundit.  Sed  ubicunque  cernimus  quaecunque  divinae  electionis  indicia  apprehendi  a  nobis  possunt,  protinus  ad  bonam  spem  excitari  nos  oportet:  tam  ne  simus  in  proximos  maligni,  eosque  aequo  et  humano  car  i  ta  t  is  iudicio  fraudemus,  quam  ut  Deo  grati  simus.  Haec  autem  generalis  est  tam  in  nobis  quam  in  aliis  regula,  ut  de  viribus  nostris  diffisi,  ab  uno  Deo  toti  pendeamus.  Usque  in  diem  Iesu  Christi.  Praecipuum  quidem  est  ut  intelligas,  usque  ad  finem  certaminis:  certamen  vero  morte  finitur.  Sed  quia  sic  de  ultimo  Christi  adventu  spiritus  in  scripturis  loqui  solet,  melius  erit  extendere  progressum  gratiae  Dei  usque  ad  carnis  resurrectionem.  Tametsi  enim  qui  ex  corpore  mortali  sunt  liberati,  non  amplius  militent  cum  carnis  concupiscentiis,  sintque  extra  teli   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci