49:9
9
EPIST.
PAULI
AD
ROMANOS
CAPUT
L
io
officium
apostoli
esse
evangelii
praedicationem.
Unde
apparet
quam
ridiculi
sint
isti
canes
muti,
qui,
quum
mitra
tantum
et
lituo
ac
eiusmodi
larvis
sint
conspicui,
se
tamen
apostolorum
successores
iactant.
Servi
nomeo
nihil
aliud
quam
ministrum
significat:
nam
ad
officium
refertur.
Quod
ideo
dico,
ut
tollatur
eorum
hallucinatio
qui
in
vocabulo
servi
sine
causa
philosophantur,
dum
antithesin
subesse
putant
inter
Mosis
et
Christi
servitutem,
2.
Quod
ante
promiserat,
ete.
Quia
multum
decedit
doctrinae
quae
suspecta
est
novitatis,
fidem
evangelii
stabilit
ex
vetustate:
ac
si
diceret,
Christum
non
in
terras
subitum
decidisse,
aut
novum
doctrinae
genus
et
prius
inauditum
importasse
:
siquidem
ipse
cum
suo
evangelio
promissus
ab
exordio
mundi
fuit
et
semper
exspectatus.
Iam
quia
fabulosa
est
saepe
antiquitas,
adiungit
testes,
et
eos
quidem
classicos,
ad
suspicionem
omnem
eximendam
:
nempe
Dei
prophetas.
Tertio
addit,
eorum
testimonia
rite
esse
consignata:
nempe
in
scripturis
sanctis.
Ex
hoc
loco
licet
colligere
quid
sit
evangelium:
quod
noa
a
prophetis
promulgatum
fuisse,
sed
promissum
tantum,
docet.
Ergo
si
prophetae
evangelium
promittebant,
sequitur,
manifestato
demum
in
carne
Domino
exhibitum
fuisse.
Falluntur
ergo
qui
promissiones
cum
evangelio
confundunt:
quum
proprie
evangelium
sit
solenne
praeconium
manifestati
Christi,
in
quo
promissiones
ipsae
exhibentur.
3.
De
filio
suo,
ete.
Insignis
locus,
quo
docemur
totum
evangelium
in
Christo
contineri:
ut
quisquis
a
Christo
pedem
unum
dimoverit,
ab
evangelio
se
subducat.
Nam
quum
ipse
viva
sit
et
expressa
imago
patris,
non
mirum
est,
eum
solum
nobis
proponi
ad
quem
se
tota
fides
nostra
applicet
et
in
quo
consistat.
Est
igitur
quaedam
evangelii
descriptio:
qua
designat
Paulus
quid
in
ipso
summatim
comprehendatur.
In
eodem
casu
reddidi
voces
quae
sequuntur,
I
e
s
u
C
h
r
i
s
t
o
ete.
quod
hic
contextus
magis
congruere
mihi
videbatur.
Unde
constituendum
est,
eum
qui
in
Christi
cognitione
rite
profecit,
quidquid
ex
evangelio
disci
potest,
consequutum
esse.
Sicut
e
converso,
qui
extra
Christum
sapere
appetunt,
non
desipiunt
modo,
sed
penitus
insaniunt.
Qui
factus
est,
ete.
Duo
sunt
in
Christo
quaerenda,
quo
salutem
in
ipso
reperiamus:
divinitas,
et
humanitas.
Divinitas
in
se
continet
potentiam,
iustitiam,
vitam,
quae
per
humanitatem
nobis
communicantur.
Quare
utrumque
in
evangelii
summa
nominatim
posuit
apostolus,
quod
exhibitus
in
carne
Christus
fuit,
et
in
ea
filium
se
esse
Dei
declaravit:
quemadmodum
et
Iohannes,
postquam
sermonem
factum
esse
carnem
dixerat,
subiungit
exstitisse
gloriam
quasi
unigeniti
filii
Dei
in
carne
ipsa
(Iohan.
1,
14).
Quod
genus
et
originem
Christi
a
Calvini
opera.
Vol.
XLIX.
|