48:9
9
CAPUT
I.
10
terent
apostoli
quod
Dominus
volebat
absconditum.
Est
autem
hic
sapiendi
modus,
ut
quantum
ille
progreditur
docendo,
ad
discendum
parati
simus:
libenter
autem
ignoremus
quidquid
ipse
nos
celat.
Quando
autem
nobis
fere
omnibus
ingenita
est
stulta
et
inanis
curiositas,
cui
mox
accedit
audacia,
diligenter
observanda
est
haec
Christi
admonitio,
qua
utrumque
vitium
corrigit.
Verum,
ut
intelligamus
eius
mentem,
simul
tenenda
sunt
duo
membra
quae
coniungit.
Non
est,
inquit,
vestrum
scire,
quae
pater
in
sua
potestate
posuit.
Loquitur
quidem
de
temporibus:
sed
quum
aliarum
rerum
eadem
sit
ratio,
universale
praeceptum
statui
debet:
ut
contenti
Dei
revelatione,
nefas
esse
putemus
de
aliis
inquirere.
Hoc
verum
est
temperamentum
inter
duo
extrema.
Papistae,
ut
habeant
crassae
inscitiae
praetextum,
se
Dei
arcana
omittere
causantur.
Quasi
vero
tota
fides
ac
religio
nostra
aliunde
constet,
quam
ex
Dei
arcanis.
Facessat
ergo
Christus
cum
suo
evangelio,
si
penitus
a
Dei
arcanis
abstinendum
est.
Verum
tenenda
est,
ut
dixi,
mediocritas.
Cupidi
enim
ad
discendum
esse
debemus,
quatenus
nos
docet
coelestis
magister:
quae
autem
latere
vult,
ea
ne
quis
attingere
audeat:
ut
non
nisi
ad
sobrietatem
sapiamus.
Itaque,
quoties
stulta
plus
sciendi
quam
oportet
cupiditas
nos
sollicitat,
in
memoriam
revocemus
hoc
Christi
dictum:
Non
est
vestrum
nosse.
Nisi
enim
invito
ipso
et
vetante
perrumpere
libeat,
satis
ad
lasciviam
ingenii
nostri
cohibendam
habebit
ponderis.
Nunc
quod
ad
temporum
praescientiam
attinet,
eam
modo
investigationem
damnat
Christus,
quae
ultra
divinae
revelationis
mensuram
penetrat.
Idque
secundo
membro,
quemadmodum
dixi,
notatur:
Quae
pater
in
sua
potestate
posuit.
Certe
hyemem
et
aestatem,
et
reliquas
anni
partes,
frigus
ac
calorem,
serenum
aut
pluvium
tempus,
in
sua
potestate
Deus
habet.
Sed
quia
perpetuam
fore
annorum
seriem
testatus
est,
non
dicitur
in
sua
potestate
locasse
quod
hominibus
communicavit.
Quidquid
arte,
doctrina,
iudicio,
usu,
comprehendunt
philosophi
aut
agricolae,
hoc
Deus
non
dicitur
retinuisse
sibi,
quia
apud
eos
quodammodo
deposuit.
Idem
et
de
prophetis
sentiendum.
Nam
illorum
officium
fuit
scire
quae
Dominus
manifestabat.
Verum
caecutire
nos
oportet
in
abscondito
rerum
successu,
quoad
futurum
tempus.
Nihil
enim
est
quod
nos
magis
ab
officio
retardet
quam
nimis
anxia
hac
in
parte
inquisitio.
Semper
enim
ex
futuro
eventu
consilium
capere
volumus:
atqui,
Dominus
eventum
occultans,
nobis
praescribit
quid
facto
sit
opus.
Hic
conflictus
exoritur,
quia
non
libenter
Deo
sinimus
quod
suum
est,
ut
eventus
ipse
solus
gubernet:
sed
ingerimus
nos
in
alienam
et
importunam
sollicitudinem.
In
summa,
prohibet
Christus,
ne
ad
nos
transferamus
quod
Deus
sibi
vendicat.
In
eo
genere
est
eorum
praescientia,
quae
|