[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:9  9  CAPUT  I.  10  Quae  illuminat  omnem  hominem.  Praecipue  in  hoc  insistit  evangelista,  ut  Christum  lucem  esse  doceat,  ab  effectu  quem  in  se  quisque  nostrum  sentit.  Poterat  subtilius  disputare,  quod  Christus,  utpote  lux  aeterna,  fulgorem  sibi  ingenitum  habeat,  non  aliunde  accitum:  sed  nos  potius  ad  experientiam,  quam  habemus  omnes,  revocat.  Nam  quum  nos  omnes  splendoris  sui  participes  faciat  Christus,  fatendum  est  hoc  honoris  proprie  in  ipsum  solum  competere,  ut  lux  vocetur.  Caeterum  bifariam  locus  hic  exponi  solet.  Quidam  enim  notam  universalem  ad  eos  restringunt,  qui  spiritu  Dei  regeniti,  lucis  vivificae  fiunt  compotes.  Augustinus  similitudinem  adducit  ludimagistri,  qui  si  unus  in  urbe  scholam  habeat,  dicetur  omnium  magister,  etiamsi  multi  ad  scholam  non  accedant.  Ergo  hoc  comparative  dictum  accipiunt,  omnes  illuminari  a  Christo,  quia  nemo  iactare  queat,  se  aliter  quam  eius  gratia  vitae  lucem  adeptum  esse.  Sed  quum  omnes  generaliter  ponat  evangelista  qui  in  hunc  mundum  veniunt,  mihi  alter  sensus  magis  arridet:  quod  in  totum  genus  humanum  diffusi  sint  ab  hac  luce  radii,  sicuti  etiam  prius  dictum  est.  Scimus  enim  hoc  homines  prae  aliis  animantibus  singulare  habere,  quod  ratione  et  intelligentia  praediti  sunt,  quod  discrimen  recti  et  iniusti  in  sua  conscientia  insculptum  gerunt.  Nemo  itaque  est  ad  quem  non  perveniat  aliquis  aeternae  lucis  sensus.  Sed  quia  fanatici  homines  locum  hunc  temere  arreptum  longius  torquent,  ut  scilicet  inde  colligant,  omnibus  peraeque  offerri  illuminationis  gratiam,  meminerimus  hic  tantum  agi  de  communi  naturae  luce,  quae  longe  intra  fidem  subsidit.  Neque  enim  cum  toto  mentis  suae  acumine  ac  perspicacia  quisquam  hominum  in  regnum  Dei  penetrabit:  solus  est  spiritus  Chrilti,  qui  ianuam  coelorum  electis  aperit.  Deinde  meminerimus  rationis  lucem,  quam  Deus  hominibus  indiderat,  sic  obscuratam  fuisse  per  peccatum,  ut  vix  in  densis  tenebris,  adeoque  in  horrenda  ignorantia  et  errorum  abysso  exiguae  scintillae  emicent,  quae  eliam  protinus  suffocantur.  10.  In  mundo  erat.  Homines  ingratitudinis  accusat,  quod  ita  quasi  sponte  caecutierint,  ut  causa  lucis,  qua  fruebantur,  illis  incognita  fuerit.  Hoc  autem  ad  omnes  mundi  aetates  patet:  quia  antequam  manifestatus  sit  in  carne  Christus,  suam  ubique  virtutem  proferebat.  Ergo  quotidiani  illi  effectus  corrigere  debebant  hominum  torporem.  Quid  enim  magis  absurdum  quam  haurire  ex  rivo  fluente  aquam,  et  mente  non  concipere  fontem,  unde  rivus  ipse  scaturiat?  Igitur,  quod  mundus  Christum  non  cognovit  antequam  manifestaretur  in  carne,  nulla  reperietur  iusta  ignorantiae  excusatio.  Hoc  enim  eorum  ignavia  et  maligno  quodam  stupore  accidit,  qui  eum  semper  virtute  praesentem  habebant.  Summa  est,  nunquam  talem  fuisse  Christi  absentiam   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci