25:9  9  SANCTIONES  A  PROMISSIONIBUS  ET  MINIS.  10  latuerint  impii  terrenos  iudices,  ac  centies  eorum  manus  effugerint,  Deum  tamen  profanati  sui  cultus  fore  vindicem.  Si  quis  idolum  posuerit  in  abscondito,  si  quis  occulte  proximum  suum  percusserit,  non'trahetur  ad  poenam  quae  infligi  non  potest  nisi  causa  cognita,  et  convicto  scelere.  Atqui  ne  impunitas  quempiam  incitet  ad  peccandi  audaciam,  revocatur  populus  ad  coeleste  Dei  tribunal,  ut  se  in  officio  contineat,  non  tantum  vindictae  metu,  sed  propter  conscientiam.  Unde  rursus  patet,  Deum  non  modo  politicam  tulisse  legem  quae  externos  tantum  mores  formaret,  sed  quae  flagitaret  veram  sinceritatem  cordis.  16.  Maledictus  qui  vilipenderit.  Quae  sequuntur  ad  secundam  legis  tabulam  spectant.  Ac  primo  quidem  maledictos  pronunciat  qui  impii  fuerint  erga  parentes.  Nam  verbum  T)^  (quod  tam  spernere  quam  maledicere  significat)  honori  opponitur  qui  ex  quinto  praecepto  patri  et  matri  debetur.  Deinde  furta  commemorat  quae  ut  plurimum  effugiunt  hominum  notitiam,  sicuti  etiam  scortationes  eas  tantum  attingit  quae  ob  foeditatem  sollicite  teguntur.  Coire  cum  bruto  animali,  cum  noverca  sua,  vel  socru,  vel  sorore,  prodigium  detestabile  est,  ideoque  diligentius  occultari  solet.  Atqui  admonet  Deus  .  nihil  profuturas  esse  quas  impii  latebras  captant,  quin  tandem,  ubi  tribunal  suum  conscenderit,  probra  eorum  emergant.  Eadem  ratione  non  omnes  homicidas  maledicit,  sed  tantum  qui  mercede  conducti,  sanguinem  innoxium  fuderint:  quae  nefaria  pactio  vix  deprehendi  potest,  ut  legibus  vindicetur.  26.  Maledictus  qui  non  stabilierit  Quanquam  Dei  consilium  fuit  reas  apud  se  citare  omnium  conscientias,  et,  ne  ab  humanis  tantum  iudiciis  metuerent,  consulto  arcanis  sceleribus  vindictam  instare  minatus  est:  quae  tamen  nunc  attexitur  clausula,  idem  iudicium  extendit  ad  alia  quaevis  peccata.  Imo  breviter  pronunciat,  quicunque  non  praestiterint  quam  lex  iustitiam  flagitat,  esse  maledictos.  Unde  recte  colligit  Paulus  (Gal.  3,  10),  omnes  qui  eunt  ex  operibus  legis,  maledictioni  esse  obnoxios.  Prodeat  enim  vel  perfectissimus  in  medium,  quamlibet  sedulo  enixus  fuerit  ad  legem  servandam,  reus  tamen  erit  saltem  in  aliquo  capite.  Atqui  tenenda  est  Iacobi  sententia  :  Qui  offenderit  in  uno,  quamvis  totam  alioqui  legem  servaverit,  fieri  omnium  reum:  quia  idem  qui  occidere  vetuit  et  scortari,  simul  vetuit  furari  (Iacobi  2,  10).  Paulus  quidem  non  refert  ad  verbum  quod  hic  legitur:  (sic  enim  citat  Mosis  testimonium  :  Maledictus  qui  non  permanserit  in  omnibus  quae  scripta  sunt)  verum  in  sensu  nulla  varietas:  quia  hic  in  universum  damnantur  omnes  qui  legem  Dei  non  stabilierint,  ut  ad  extremum  usque  implerent  quidquid  continet.  Unde  liquet,  quacunque  in  parte  se  prodat  defectus,  simul  tra-