9:87
87
SECUNDA
DEFENSIO
88
mundis
animalibus,
requiri
ut
findant
ungulas
(Levit,
ll,
3):
quia
nisi
nos
discretio
fidei
gubernet,
stulta
facilitate
quaelibet
deliriorum
portenta
sub
humilitatis
praetextu
hauriemus.
Restat
ergo
ut
excutiant
lectores,
quas
tam
aspere
Westphalus
quaestiones
proscindit.
Monitos
interea
volo,
quam
tyrannice
silentium
nobis
imperent,
quibus
inquisitio
plusquam
necessaria,
curiositas
est
blasphemiarum
mater.
Nam
quod
malo
principio
nos
occupari
dicit,
quia
Christi
verbis
non
credimus,
nimis
stupori
suo
indulget
:
quia
ex
fide
potius
oritur
haec
quaerendi
sedulitas.
Quum
fabulosum
ducerent
Capernaitae
quod
ex
ore
Christi
audierant,
scimus
per
ludibrium
[pag.
95]
rogasse
quomodo
carnem
suam
posset
dare
edendam
(Ioann.
6,
52).
Nec
vero
magis
incredulitas,
quam
crassa
imaginatio
ad
obstreperum
illud
murmur
eos
impulit.
Impossibile
iudicant
quod
eorum
sensus
non
capit.
Sed
undo
id,
nisi
quia
carnem
Christi
sibi
in
alimentum
non
fore
stulte
fingunt,
nisi
vulgari
more
edatur?
Nos
quia
reverenter
amplectimur
Christi
verba,
certoque
persuasi
sumus,
non
frustrandi
causa
corpus
suum
vocare
quem
in
coena
panem
discipulis
porrigit,
modum
quaerimus,
qui
a
fidei
regula
non
discrepet.
Curiosas
ergo
quaestiones
insectando
nihil
ad
nos
gravandos
proficiet
Westphalus,
quos
manifesta
necessitas
cogit,
qualis
sit
nobis
cum
Christi
carne
et
sanguine
participatio
dilucide
exponere,
nisi
bruto
nostro
stupore
terrae
miscere
coelum
velimus.
Nam
quod
Arianos
memorat
in
horrendam
blasphemiam
prolapsos,
quia
ineffabilem
filii
Dei
generationem
ex
philosophia
investigabant,
quid
obsecro
simile?
Nam
quum
aeternam
Christo
essentiam
ex
professo
detrahere
statutum
esset,
variis
cavillis
eludere
tentarunt
quaecunque
videbant
in
contrariam
partem
facere.
Nos
[pag.
96]
absque
ulla
astutia,
absque
fuco,
sic
fatemur
Christum
in
coena
praestare
quod
figurat,
ut
eius
verba
metonymiam
contineant,
qualis
in
omnibus
scripturae
locis
passim
occurrit,
ubi
de
sacramentis
sermo
est.
Dicimus
sacramentalem
esse
loquendi
formam,
ubi
rei
signatae
nomen
ad
signum
transfertur.
Id
planum
facimus
non
uno
vel
altero
testimonio,
sed
ex
perpetua
scripturae
doctrina
evincimus
pro
vulgari
axiomate
habendum
esse
mediocriter
in
scriptura
exercitatis.
Quod
si
mihi
haereses
coacervare
libeat,
quas
invexit
praeceps
socordia,
quam
fidei
directricem
Westphalus
praeficit,
quanto
uberior
suppetet
dicendi
sylva?
Sed
ne
longius
abeam,
Arianos
in
eius
caput
retorqueo,
a
quibus
eodem
errore
quo
Christi
corpus
per
coelum
et
terram
extendens
lacerat,
eversa
fuit
eiusdem
maiestas.
Cur
enim
illis
fuit
Christus
patre
minor,
nisi
quia
fastidiose
reiecta
fuit
divinae
naturae
ab
humana
distinctio?
Verbo
enim
illo
armati,
pater
maior
me
est
(Ioann.
14,
28),
sacrilegam
summo
Deo
iniuriam
fieri
quiritabantur,
si
in
gradum
|