52:86
nomina.
Ita
solus
ipso
et
dominus
et
pater:
sed
patres
quoque
et
domini,
quos
dignatur
hoc
honore.
Inde
fit
ut
tam
angeli
quam
iudices
dii
nuncupentur.
Quamobrem
et
hoc
loco
insigniuntur
angeli
magnificis
elogiis:
quae
declarant,
non
quid
per
se
valeant
aut
seorsum
a
Deo,
sed
quid
per
illos
agat
Deus,
et
quas
illis
functiones
ablegaverit.
Quae
ita
accipere
convenit,
ut
nihil
de
unius
Dei
gloria
detrahatur.
Neque
enim
ita
suam
virtutem
communicat
angelis,
ut
se
imminuat:
non
ita
per
ipsos
operatur,
ut
potentiam
illis
suam
resignet:
non
ita
in
illis
gloriam
suam
vult
relucere,
ut
in
ipso
obscuretur.
Consulto
autem
Paulus
ita
honorifice
extollit
angelorum
dignitatem,
ne
quis
putet
obstare
quominus
solus
Christus
supra
eos
emineat,
Itaque
quasi
per
modum
concessionis
usurpat
haec
nomina:
ac
si
diceret,
nihil
derogare
Christo
totam
eorum
excellentiam,
quamlibet
splendidis
titulis
ornentur.
Qui
subtilius
philosophantur
in
his
vocabulis,
ut
ordines
angelorum
inde
eliciant,
fruantur
suis
deliciis,
sed
a
Pauli
mente
certe
procul
discedunt.
17.
Omnia
per
ipsum
et
in
ipsum
creata
sunt
Quatuor
rationibus
angelos
Christo
subiicit.
Ne
eius
gloriam
obscurent,
quia
per
ipsum
sunt
creati.
Secundo,
quia
ad
ipsum
tanquam
ad
legitimum
finem
referri
debet
eorum
creatio.
Tertio,
quod
ipse
semper
fuerit
antequam
crearentur.
Quarto,
quod
eos
sustineat
sua
virtute,
et
in
statu
conservet.
Quamquam
non
de
solis
angelis
hoc
affirmat,
sed
de
toto
quoque
mundo.
Ita
filium
Dei
in
celsissima
honoris
sede
collocat,
ut
praesideat
tam
angelis
quam
hominibus
cogatque
in
ordinem
omnes
creaturas
in
coelo
et
in
terra.
18.
Et
ipse
est
caput
corporis
ecclesiae,
ipse
principium,
'primogenitus
ex
mortuis:
ut
sit
in
omnibus
ipse
primas
tenens:
19.
quoniam
in
ipso
placuit
omnem
plenitudinem
inhabitare,
20.
et
per
ipsum
reconciliare
omnia
sibi,
pacificando
per
sanguinem
crucis
eius,
per
ipsum,
tam
quae
sunt
super
terram^
quam
quae
sunt
in
coelis.
'
18.
Caput
corporis.
Postquam
generaliter
de
Christi
excellentia
disseruit,
deque
summo
eius
in
omnes
creaturas
principatu:
iterum
redit
ad
ea
quae
peculiariter
ad
ecclesiam
spectant.
In
nomine
capitis
alii
plura
considerant.
Et
certe
aliquanto
post,
eadem
translatione
utetur
in
hunc
sensum,
quod
sicuti
caput
in
corpore
humano
vice
est
radicis,
unde
vitalis
facultas
in
omnia
membra
diffunditur:
ita
ecclesiae
vitam
a
Christo
fluere,
ete.
Hic
vero
potissimum,
meo
iudicio,
de
gubernatione
loquitur.
Docet
igitur
Christum
esse
solum
qui
potestatem
habeat
regendae
ecclesiae,
ad
quem
unum
respicere
debeant
fideles,
a
quo
pendeat
cor-
|