9:85
85
CONTRA
WESTPHALUM.
86
gitima
excusus
nobis
displicet,
an
ideo
expressis
Christi
verbis
non
subscribimus?
Corpus
suum
se
dare
promittit
filius
Dei:
verbum
eius
apud
nos
sine
controversia
plenam
fidem
obtinet.
Ac
quanquam
reclamat
carnis
sensus,
et
natura
tam
sublime
arcanum
angelis
etiam
admirabile
non
admittit,
certo
tamen
credimus
intus
coelesti
virtute
impleri,
quod
nobis
visibile
symbolum
figurat.
Quum
inter
magistrum
1)
et
nos
optime
conveniat,
Westphalus
se
medium
ingerens,
turbas
miscet,
ac
si
sacram
coenam
aboleremus,
quia
panem
non
fatemur
substantialiter
[pag.
90]
corpus
esse,
nos
praeter
panem
nihil
dare,
nihil
accipere
pronunciat.
Quid?
si
infidelibus
Christi
corpus
concedit,
unde
nova
ista
austeritas?
Christum
mendacii
argui
contendit,
si
non
peraeque
eius
carne
et
sauguine
potitus
sit
Iudas
ac
Petrus.
Fingamus
pro
fidei
nostrae
modulo
nondum
nos
apprehendisse
miraculum,
quod
iactant
isti
doctores
:
quodnam
est
tantum
nostrum
scelus,
ut
longius
quam
Iudam
nos
extrudant?
Hanc
scilicet
reverentiam
deferunt
Christo,
ne
cuius
apud
eos
momenti
sacra
eius
institutio
sit,
nisi
eorum
placitp
innixa.
Si
quis
foetidus
scortator,
si
periurus,
si
veneficus,
si
latro,
si
quo
etiam
turpiore
flagitio
opertus,
si
semipaganus
quispiam
ad
sacram
coenam
accedat,
si
illuc
afferat
vel
sceleris
vel
superstitionum
inquinamenta,
sanctum
Christi
corpus
ei
prostituunt.
Nobis
quia
de
recipiendi
modo
non
consentimus,
nihil
relinquunt
praeter
panem
et
vinum.
Detonat
etiam
pleno
gutture
Westphalus,
sine
fructu
nos
de
spirituali
manducatione
concionari:
ac
si
pluris
sit
articulus
unus
de
carnis
praesentia,
quam
plena
et
solida
fides.
De
Christi
natura,
virtute,
ac
beneficiis
omnibus
[pag.
91]
de
utraque
Christi
natura,
de
eius
functione
et
officio,
de
efficacia
et
fructu
tam
mortis
eius
quam
resurrectionis,
de
spirituali
eius
regno,
orthodoxam
esse
meam
fidem
fateri
cogitur.
Finem
etiam
et
usum
coenae
recte
a
me
exponi
non
negat.
Hoc
totum
ut
ne
pili
quidem
aestimet,
scrupulus
unus
facit,
quia
carnis
substantiam
ore
vorari
non
credimus.
Atqui
quum
haec
duo,
inquit,
coniunctim
dicta
sunt:
Facite
in
meam
commemorationem;
item:
Hoc
est
corpus
meum
:
utrumque
simul
credi
necesse
est,
quia
frustra
alterum
credemus
in
altero
increduli.
Quorsum
verbosa
ista
denunciatio,
quum
in
disceptationem
minime
veniat
Christi
autoritas,
sed
verborum
duntaxat
sensus?
Res
esse
individuas
promissionem
et
mandatum
pridem
satis
copiose
docui.
Quare
donec
extorqueat
hic
clamator
formam
loquendi
in
Christi
verbis
non
esse
sacramentalem,
nec
quidquam
habere
cum
aliis
omnibus
scripturae
locis
consentaneum,
ubi
de
sacramentis
agitur,
nos
vocando
incredulos
insanum
et
vecordem
se
esse
prodet.
1)
le
Maistre
celeste.
|