9:84  illic  quoque  certo  modo  quaerendum  esse  Christum.  Idem  si  ad  coenam  transferimus,  cothurnos  induit  Westphalus,  et  tragice  exclamat  fidem  abrogari  Christi  verbis.  Nihil  haesitemus,  inquit,  in  sacramentis  coelum  et  domum  Dei  esse,  ibique  Christum  certo  inveniri.  Quasi  vero  non  etiam  subinde  occurrat  haec  loquutio,  Deum  sedere  inter  Cherubim  (Psal.  80,  2).  Unde  sequitur  quaerendum  tunc  sanctis  patribus  illic  fuisse.  Et  certe  quum  ad  quaerendam  eius  faciem  David  hortatur,  arcam  foederis  cum  altari  totoque  sanctuario  proponit  (Psal.  43,  3).  Nec  vero  hodie  pias  mentes  ita  in  coelum  assurgere  iubemus,  ut  se  a  baptismo  et  sacra  coena  avertant.  Quin  potius  sedulo  monemus,  cavendum  esse  ne  vel  in  praecipitium  ruant,  vel  evanescant  in  vagis  speculationibus,  nisi  in  coelum  conscendant  his  scalis,  quae  non  frustra  divinitus  sunt  nobis  ordinatae.  Ergo  ut  Christum  in  coelo  inveniant  fideles,  docemus  eos  a  verbo  et  sacramentis  incipere.  Ad  baptismi  et  coenae  intuitum  eos  convertimus,  ut  hac  via  in  coelestis  gloriae  [pag.  88]  altitudinem  pergant.  Hac  ratione  Iacob  Bethel  vocabat  portam  coeli  (Gen.  28,  17):  quia  visione  adiutus  non  in  terra  mentem  defixit,  sed  didicit  fide  in  coelum  penetrare.  Desinat  igitur  Westphalus  clamare  toto  errari  coelo,  quum  alia  via  quaeritur  Deus,  quam  se  patefecit:  quia  haec  doctrina  splendidius  a  nobis  exposita  est,  quam  assequi  ipse  queat.  Potius  expendat  secum  quod  nunquam  hactenus  gustavit,  Deum  se  ab  initio  visibilibus  symbolis  patefecisse,  ut  gradatim  ad  se  fideles  eveheret,  ac  terrenis  rudimentis  ad  spiritualem  notitiam  perduceret.  Nam  quod  se  omnis  culpae  expertem  putat,  quia  Christum  adesse  praedicat  ubi  est  eius  verbum  et  promissio,  longe  in  eo  fallitur.  Neque  enim  minus  severe  Iudaeos  obiurgat  scriptura,  qui  Dei  verbo  abusi  superstitiose  eum  in  templo  quaerebant,  quam  si  extra  verbi  fines  egressi  essent.  Verum  quidem  est,  adesse  Christum  ubicunque  apparet  eius  promissio,  quae  viva  eiusdem  imago  est,  modo  sequamur  quo  nos  ducit.  Sed  ultra  nos  urget  Westphalus,  fingere  Christum  aliter  in  coena  adesse,  quam  verbo  suo  expresserit,  quia  suo  corpore  et  sanguine  adesse  negamus,  nec  placet  nobis  modus  corporalis  [pag.  89]  praesentiae.  Unde  etiam  colligit  nos  relicta  vera  coena  inanem  et  vacuam  retinere.  Hoc  quidem  effutire  Westphalo  pro  sua  audacia  facile  fuit:  sed  quis  ei  credet,  donec  nodum  hunc  expedierit,  Christum  sic  panem  porrigere  in  coena,  ut  ad  recipiendum  suum  corpus  fideles  sursum  invitet?  Hoc  non  speculatione  aliqua  philosophica,  vel  unius  etiam  verbuli  fallaci  praetextu  freti,  sed  perpetua  scripturae  doctrina  asserimus.  Exigatur  haec  nostra  confessio  ad  fidei  analogiam,  minime  vereor  ne  quod  reperiatur  dissidiam.  ≪Si  modus  corporalis  praesentiae  in  officina  minime  le-