45:84
Quod
sincere
ex
scriptura
respondent
scribae
et
pontifices
(qui
tamen
postea
furiose
corrumpere
totam
scripturam
conati
sunt,
ne
Christo
nomen
darent),
ideo
factum
est,
quia
nondum
molestus
erat
illis
Christus
cum
suo
evangelio.
Sic
omnes
impii
in
generalibus
principiis
Deo
facile
subscribunt,
sed
ubi
propius
eos
urgere
incipit
Dei
veritas,
contumaciae
suae
virus
evomunt.
Cuius
rei
hodie
illustre
cernimus
exemplum
in
papistis.
Christum
enim
sine
controversia
fatentur
unigenitum
Dei
filium,
carne
nostra
indutum,
et
in
duabus
naturis
unam
Dei
et
hominis
personam
agnoscunt:
sed
ubi
ventum
est
ad
Christi
virtutem
et
officium,
mox
ardet
conflictus,
quia
in
ordinem
se
cogi
non
sustinent,
ac
multo
minus
in
nihilum
redigi.
In
summa,
quatenus
nihil
sibi
decedere
putabunt
impii,
Deo
et
scripturae
aliquid
reverentiae
concedent.
Sed
ubi
consertis
manibus
cum
ambitione,
avaritia,
fastu,
perversa
fiducia,
hypocrisi
et
fraudibus
confligit
Christus,
tunc
omnis
modestiae
obliti
in
rabiem
feruntur.
Sciamus
ergo,
hostibus
veritatis
praecipuam
excaecationis
causam
esse
pravos
affectus,
qui
lucem
in
tenebras
convertunt.
6.
Ut
tu
Bethlehem.
Non
dubium
est,
quin
scribae
fideliter
sua
lingua
verborum
contextum
citaverint,
qualis
exstat
apud
prophetam.
Sed
Matthaeus
satis
habuit
locum
notare.
Et
quia
graece
scribebat,
receptam
lectionem
sequutus
est.
Nam
ex
hoc
loco
et
similibus
colligere
promptum
est,
lingua
hebraica
non
fuisse
compositum
ab
eo
evangelium.
Porro
hoc
semper
observandum
est,
quoties
aliquod
scripturae
testimonium
citant
apostoli,
quamvis
non
reddant
verbum
ex
verbo,
imo
interdum
longe
discedant,
congruenter
tamen
et
apposite
ab
illis
ad
causam
accommodari.
Quare
semper
attendant
lectores,
quorsum
adducant
evangelistae
scripturae
locos,
ne
scrupulose
in
singulis
verbis
insistant,
sed
contenti
sint
hoc
uno,
quod
scriptura
nunquam
ab
illis
torquetur
in
alienum
sensum,
sed
proprie
in
genuinum
usum
aptatur.
Porro
quum
illis
propositum
fuerit,
infantes
et
in
fide
jnovicios
lactis
potu
alere,
qui
solidum
cibum
nondum
capere
poterant,
nulla
religio
impedit,
quominus
diligenter
et
exacte
inquirant
filii
Dei,
quid
contineat
scriptura,
atque
ita
gustus,
quem
praebent
apostoli,
eos
ad
fontem
deducat.
Nunc
redeamus
ad
vaticinium
Michae
5,
1:
sic
ad
verbum
legitur
apud
prophetam,
Et
tu
Bethlehem
Ephrata,
parvula
ut
sis
in
millibus
Iuda,
ex
te
mihi
egredietur,
qui
sit
dominator
in
Israel.
Pro
Ephrata
Matthaeus
Iuda
posuit,
sed
eodem
sensu.
Micha
enim
Bethlehem,
de
qua
loquitur,
tantum
hac
nota
discernere
voluit
ab
altera,
quae
erat
in
tribu
Sebulon.
In
reliquo
contextu
plus
est
difficultatis.
Dicit
enim
propheta,
exiguam
esse
Bethlehem,
quae
censeatur
inter
praefecturas
Iuda:
Matthaeus
contra
digni*
|