11:84  mihi  bilem  provocaret.  Nam  quum  domicella,2)  ut  saepe  liberius  aequo  loquitur,  contumeliosum  verbum  fratri  meo  dixisset,  ipse  ferre  non  potuit.  Neque  tamen  tumultuatus  est,  sed  silenter  domo  excessit,  iuravitque  se  non  rediturum,  donec  illa  mecum  maneret.  Ipsa  quoque,  quum  videret  me  fratris  discessu  adeo  moestum,  alio  se  contulit.  Filius  interim  apud  me  habitavit.  Soleo  autem,  ubi  vel  bile  vel  aliqua  maiori  anxietate  aestuo,  inter  edendum  mihi  excidere,  et  avidius  quam  par  sit  vorare.  Quod  mihi  tunc  contigit.  Quum  enim  ventriculum  in  coena  oppressissem,  et  immodico  et  parum  apposito  cibo,  mane  postridie  excruciatus  sum  ingenti  cruditate.  Eam  corrigere  inedia  promptum  erat,  et  id  solitus  eram  facere.  Sed  ne  filius  domicellae  interpretaretur  hanc  esse  obliquam  artem  qua  eum  ablegare  vellem,  malui  cum  valetudinis  dispendio  offensionem  illam  vitare.  Martis  ergo,  quum  catarrhus  ut  iam  dixi  desiisset,  sub  horam  nonam  a  coena  correptus  sum  animi  deliquio.  Concessi  ad  lectum.  Sequutus  enim  gravis  paroxysmus.  Magnus  ardor,  mira  capitis  vertigo.  Mercurii,  quum  surrexi,  ita  debilitatus  eram  omnibus  membris,  ut  cogerer  fateri  me  aegrotum  esse.  Pransus  sum  frugaliter:  a  prandio  duas  syncopas  sum  passus.  Frequentes  deinde  paroxysmi,  sed  incertis  horis,  ita  ut  certam  formam  febris  animadvertere  non  posses.  Tantum  sudoris  ut  culcitram  fere  totam  madefaceret.  Quum  hunc  in  modum  tractarer,  venerunt  tuae  literae.  Tantum  aberat  quin  possem  exsequi  quod  mandabas,  ut  tres  passus  aegerrime  conficerem.  Tandem,  qualecunque  illud  genus  morbi  fuerit,  conversum  est  in  febrim  tertianam,  quae  primum  acres  habuit  impetus,  sed  tertio  paroxysmo  remisit.  Habuit  quidem  postea  unam  vel  alteram  accessionem,  sed  quae  non  inclementer  me  vexaret.  Quum  revalescere  inciperem,  iam  tempus  praeterierat.  Necdum  tamen  vires  recollegeram  quae  itineri  sufficerent.  Quanquam  hoc  minime  impedivit  quominus  velut  integer  et  adhuc  opportuno  tempore  cum  Capitone  et  Bucero  deliberarem,  quid  factu  opus  esset.  Et  in  medio  morbo  non  desieram  Bucerum  obtestari,  ut  vel  solus  potius  proficisceretur,  ne  spem  tibi  datam  falleremus.  Ipse,  tametsi  propensissimus  erat  ad  exsequendum  quod  receperat,  malebat  tamen  me  sibi  comitem  adiunctum  esse.  Neque  ipsum  permoverant  Grynaei  literae,  quibus  ipsum  dehortabatur,  utcunque  venturum  se  nobiscum  assereret,  si  pergeremus  in  diverso  consilio.  Quum  adhuc  ea,  quam  dixi,  debilitate  confectus  essem,  uxor  mea  in  febrem  incidit,  a  qua  nunc  demum  incipit  sanari,  idque  altero  malo.  Iam  enim  octo  dies  ita  crebis  vomitionibus  et  alvi  profluvio  exhausta  est,  ut  difficulter  corpus  e  lecto  attollat.  2)  Hanc  et  filium  eius  habuisti  supra  N.  236  in  fine.