8:822
Sabellii,
Photini,
Manichaei,
Pelagii
et
caeterorum
:
et
quod
in
pluribus,
iisque
diversis
impugnatum
est
a
melioris
notae
ecclesiae
Doctoribus
Patribusque,
id
ab
hoc
uno
ore
impudentissimo
atque
blasphemo
evomitur,
ut
vere
illi
Christus
signum
sit
contradictionis;
cui
nec
essentiam
divinitatis,
neque
hypostasin,
nec
carnis
nostrae
veritatem,
neque
animam
humanam
relinquat,
iungenda
in
sacrosancta
hac
persona
discerpat,
et
distincta
confundat,
redemptionis
virtutem
enervet:
praeter
alios
profanos
errores
complurimos,2)
atque
deliria
omnia
ut
vestri
pastores,
confratresque
nostri
inquiunt,
a
verbo
Dei
et
orthodoxae
ecclesiae
consensu
aliena.
Atque
haec
quidem
tanta
confidentia,
praesumptione,
et
obstinatia,
2)
ut
appareat
illud
sapientis
in
eo
verum,
Impius
cum
in
profundum
venerit,
contemnit:
et
illud
item:
Stultum3)
si
contuderis
pistillo
in
mortario,
non
recedet
ab
eo
stultitia
eius.
Nam
neque
captivitate
humiliatur
ad
modestiam,
neque
tam
luculentis,
veris
et
evidentibus
fratrum
nostrorum
institutionibus,
quibus
errorum
luce
clarius
convincitur,
vel
cedit,
vel
acquiescit:
sed
serpentis
instar
incitati,
maledicos,
atque
contumeliosos
in
Calvinum
sincerissimum
Dei
servum,
et
blasphemos
in
Dominum
subinde
sibilos
edit,
et
lubricus
nonnumquani
elabiconatur.
In
hoc
enim
Deum
unum,
eumque
simplicem
inculcat
toties,
quasi
trium
hypostaseon
vera
diversitas
naturae
simplicitati
ullo
modo
repugnet:
atque
insaniat
proinde
ecclesia,
Trinitatem
in
unitate,
et
unitatem
in
Trinitate
venerandam
commendans.
Sicut
et
Christo
Dei
Filio
multa
cum
prae
se
ferat
tribuere,
manifeste
tamen
duabus
naturis
constantem
personam
negat,
quae
iuxta
illam
quidem
ab
aeterno
et
ante
secula
nedum
ante
incarnationem
a
Patre
genitum
(Scriptura
testatur)4)
ut
cuius
egressus
a
diebus
aeternitatis
est,
et
per
quem
facta
sunt
secula,
gignentis
naturam
per
omnia
referat:
iuxta
hanc
vero
in
seculo
natum,
carnem
de
carne
nostra,
ex
substantia
virginis,
per
omnia
fratribus
similem.
Hoc
ergo
veritatis
pede
pressus,
quantumlibet
subdolus,
vaferque
tenetur.
Meminimus
vero
nos
ante
annos
viginti
tres
in
hac
civitate
domino
Oecolampadio
praestantissimo
huius
ecclesiae
praesidi
negotium
ab
hoc
ipso
homine
exhibitum
esse,6)
et
verbis
scriptisque
serio
interpellatum,
nihilo
factum
emendatiorem:
ut
iam
tum
vir
Dei
sagacissimus
sententiam
tulerit,
daturum
religioni
christianae
grave
dispendium,
nisi
manu
Domini
frangeretur.
Quae
cum
ita
sint,
viri
praestantissimi,
primum
omnium
merito
gratias
Deo
aeterno
patri
Iesu
Christi
agitis.
1)
Ibid.
quam
plurimos.
2)
Ibid.
pertinacia.
3)
Ibid.
Stultum,
manque.
4)
Ibid.
testante.
5)
Ibid.
ipso
et
esse
manquent.
52*
|