50:82
tamen
est,
nondum
fuisse
omnes
convictos,
ut
consilium
quod
dabat,
amplecterentur.
Ideo
de
angustia
viscerum
conquestus
est,
quae
sola
profectum
remorabatur.
Non
retexit
autem
denuo
illud
argumentum,
sed
brevi
admonitione
contentus
est:
ut
facere
solemus
quum
agimus
de
rebus
notis.
Quamquam
non
obstat
brevitas
quin
acriter
tamen
pungat.
Quantum
enim
vehementiae
inest
in
hoc
solo
verbo,
quum
nullam
esse
conventionem
docet
templo
Dei
cum
idolis?
Sacrilega
est
profanatio,
si
in
templum
Dei
idolum
vel
cultus
aliquis
idololatricum
inferatur:
nos
porro
sumus
vera
Dei
templa:
ergo
sacrilegium
est
ulla
idolorum
contagione
nos
inficere.
Haec,
inquam,
una
ratio
instar
mille
esse
debet,
si
tu
Christianus
es,
quid
tibi
negotii
cum
idolis?
tu
enim
templum
es
Dei.
Sed
Paulus
(ut
iam
attigi)
exhortatione
pugnat
magis
quam
doctrina,
quia
supervacuum
fuisset
quasi
de
re
dubia
vel
obscura
adhuc
disserere.
Quemadmodum
dicit:
Habitabo.
Probat
nos
esse
templa
Dei
ex
eo
quod
promisit
olim
Deus
populo
israelitico,
se
habitaturum
in
medio
eius.
Primum
non
potest
habitare
Deus
inter
nos,
quin
habitet
in
unoquoque
nostrum.
Singularis
enim
beneficii
loco
nobis
hoc
promittit,
habitabo
in
medio
vestri.
Neque
haec
habitatio
vel
praesentia
terrenis
duntaxat
benedictionibus
constat,
sed
praesertim
de
spirituali
gratia
accipienda
est.
Ergo
non
tantum
nobis
propinquum
esse
Deum
notat,
quasi
in
aere
degat,
ut
nos
circum
volitet:
sed
magis
significat
sedem
in
cordibus
nostris
habere.
Si
quis
ergo
obiiciat,
particulam
in
nihil
aliud
valere
quam
inter,
ego
concedo:
sed
ex
eo,
quod
Deus
se
inter
nos
habitaturum
promittit,
colligi
dico
in
nobis
quoque
ipsum
manere.
Ac
tale
erat
arcae
symbolum,
cuius
fit
mentio
apud
Mosen
in
eo
loco
unde
Paulus
testimonium
hoc
mutuatus
videtur,
nempe
Levit.
26,
12.
Si
quis
autem
Paulum
ad
caput
Ezechielis
37,
27
respexisse
magis
putet,
eadem
erit
ratio.
Propheta
enim
in
describenda
ecclesiae
instauratione
tanquam
praecipuum
bonum
Dei
praesentiam
commemorat,
quam
initio
promiserat
ipse
per
Mosen.
Iam
vero
quod
per
arcam
figuratum
fuit,
plenius
nobis
exhibitum
fuit
in
Christo,
quum
nobis
factus
est
Immanuel.
Unde
fit
ut
potius
Ezechielem
hic
citari
arbitrer
quam
Mosen:
quod
Ezechiel
simul
ad
symbolum
arcae
alludit,
et
pronuntiat
fore
ut
id
impleatur
sub
regno
Christi.
Porro
apostolus
pro
confesso
sumit,
Deum
nusquam
habitare
nisi
in
loco
sacro.
De
homine
si
dicatur,
hic
habitat:
non
erit
protinus
templum,
sed
domus
profana.
Sed
in
Deo
hoc
speciale
est,
qui
quemcunque
locum
dignatur
sua
praesentia,
etiam
sanctificat.
17.
Quamobrem
exite
de
medio
eorum.
Haec
exhortatio
ex
Iesaiae
capite
52,
l
l
sumpta
est:
ubi
propheta
liberationem
populo
denuntians
tan-
6
|