39:82
animalium.
Hinc
fit
ergo,
ut
quum
Deus
sepulcro
nos
dignatur,
declaret
paternum
erga
nos
favorem.
Ex
adverso,
si
proiicitur
alicuius
cadaver,
signum
est
irae
Dei
per
se,
sicuti
antea
visum
fuit,
quum
dicebat
propheta,
Sepultura
asini
sepelietur,
de
Iechonia.
Sicuti
ergo
minatus
fuit
Iechoniae
sepulturam
asini,
ita
nunc
promittit
Zedechiae
sepulturam.
Dixi
hoc
esse
verum
ubi
res
per
se
aestimatur.
Nam
continget
interdum
ut
sceleratissimus
sepeliatur
cum
honore,
et
magna
pompa.
Filii
autem
Dei
vel
exurantur,
vel
Iacerentur
a
feris
bestiis.
Nota
est
illa
Psalmi
(79,
2)
querimonia,
proiecta
fuisse
cadavera
sanctorum,
fuisse
escam
bestiis
et
avibus.
Dicitur
etiam
de
illo
splendido
divite,
mortuum
esse
et
sepultum
(Luc.
16,
22):
nulla
fit
mentio
sepulturae
Lazari.
Non
debemus
ergo
simpliciter
statuere
miseros
esse
qui
non
sepeliuntur,
beatos
autem
qui
obtinent
sepulcri
honorem.
Sed
quemadmodum
scimus
Deum
promiscue
benefacere
bonis
et
malis:
sicuti
sol
eius
dicitur
oriri
super
filios,
et
super
extraneos:
ita
etiam
post
mortem
sepultura
quum
temporale
sit
Dei
beneficium,
potest
promiscue
competere
bonis
et
malis.
Contra
vero
potest
fieri,
ut
Deus
privet
sepulcro
filios
suos,
sed
tamen
maneat
illud
fixum,
sepulturam
per
se
testimonium
esse
favoris
Dei:
contra,
ubi
quis
proiicitur,
et
negatur
ei
sepulcrum,
hoc
signum
esse
irae
Dei.
Interea
ubi
descendimus
ad
personas,
convertit
Dominus
poenam
temporalem
suis
in
salutis
adiumentum
:
deinde
beneficia
eius
temporalia
cedunt
in
graviorem
damnationem
omnibus
reprobis
et
impiis.
Ergo
barbari
fuerunt
qui
ludibrio
habere
ausi
sunt
sepulturam,
sicuti
videmus
etiam
Cynicos
fuisse
gloriatos
contemptu
sepulcri:
illa
fuit
inhumanitas.
Sed
haec
principia
tenenda
nobis
sunt,
sicuti
quum
Deus
suppeditat
nobis
panem,
vinum,
aquam,
et
reliqua
alimenta,
quum
nos
vegetat,
et
conservat
incolumes,
testari
suum
erga
nos
favorem:
idem
sentiendum
esse
de
sepultura.
Caeterum,
si
quando
esuriant
fideles,
si
frigore
etiam
aut
nuditate
pereant,
si
obnoxii
sint
aliis
omnibus
miseriis,
si
et
in
morte
et
post
mortem
ignominiose
tractentur,
hoc
totum
illis
cedere
in
salutem,
quia
Dominus
ipsis
consulit
etiam
dum
videtur
rebus
adversis
ipsos
affligere.
Haec
igitur
ratio
est
cur
propheta,
ut
mitiget
aliqua
ex
parte
dolorem
Zedechiae,
nunc
dicat,
Sepelient
te,
et
combustionibus
patrum
tuorum
comburent
te.
Haec
fuit
non
vulgaris
ratio
sepeliendi,
sed
regia.
Promittit
ergo
postquam
multis
contumeliis
et
probris
fuerit
obrutus,
tandem
mortuo
Deum
fore
propitium.
Et
quid
hoc
profuit
Zedechiae?
dicet
quispiam:
nihil,
quia
tunc
corpus
eius
carebat
sensu
:
sed
profuit
audire
hanc
Dei
clementiam,
quia
inde
colligere
potuit
Deum
tandem
fore
misericordem,
si
vere
se
et
serio
humiliaret.
Non
dubium
igitur
est,
quin
spes
veniae
6
|