9:810
certitudo
promissionum
Dei,
quae
uno
evangelio
constant.
Evangelii
auditus
et
intelligentia
conferunt
fidem
vivam,
spem
fixam,
sinceram
erga
Deum
dilectionem,
ferventem
erga
proximum
caritatem.
Quaenam
igitur
spes
ulla
vestra
est,
si
evangelium
contemnitur
a
vobis,
si
dedignamini
audire,
inspicere,
legere,
atque
animo
recondere?
En
qui
huius
saeculi
vanitatem
consectantur,
ut
ea
summo
studio
atque
indefesso
captant,
quae
ad
suam
illam
felicitatem
pertinere
existimant!
Ad
illud,
inquam,
tam
insano
studio
abripiuntur,
ut
neque
se
respiciant,
neque
laboris
ullius,
aut
periculi,
aut
nominis
sui
etiam
rationem
habeant:
adeo
pudendum
istud
servitium
eos
delectat,
ut
ad
corpus
unum
omnia
referant,
cuius
tam
vana
est
vita,
tam
misera,
tam
instabilis.
Nos
vero
ubi
de
immortali,
incorrupta,
aeterna,
incomparabili
beatitudine,
de
thesauris
coeli
adipiscendis
agitur
nobiscum
tanta
liberalitate,
tanta
fide,
tanto
nostro
compendio,
non
enitemur
per
obiecta
quaevis
impedimenta,
ut
potiora
illa
consecteinur?
Qui
operantur
mechanicis,
rebus
nempe
vilioribus,
summo
labore
artem
addiscunt,
ut
periti
evadant:
qui
artes
liberaliores
sectantur,
tantum
non
se
ipsos
conficiunt
ut
aliquid
eo
in
studio
promoveant,
ex
quo
sapientiae
ac
virtutis
nomen
acquirant:
quae
tamen
ipsa
aliud
non
sunt,
quam.
fumus
apparens,
et
evanidus
vapor.
Nos
vero
quantum
interiori
studio
rapi
decebat
ad
coelestem
illam
sapientiam,
quae
videlicet
supra
mundum
ipsum
fertur,
quae
ad
regni
Dei
mysteria
pertingit,
quae
eadem
evangelio
nobis
ita
dignante
Domino
revelatur!
Ecquid
igitur
erit
quod
a
sancto
evangelio
nos
abducat,
et
ab
illo
alienet?
Contumeliae
nempe,
maledictiones,
probra,
imminutiones,
dignitatum
praesentium
mulctationes?
Atqui
hic
ipse
Dominus
Iesus
praeit
nobis,
cuius
vestigia
carpere
nos
decet,
si
veri
ipsius
discipuli
esse
et
haberi
volumus:
neque
porro
ulla
eiusmodi
molestiarum
impressio
repudianda
est,
quae
nempe
cum
incomparabilis
beatitudinis,
gloriae,
exaltationis
fide
apud
Dominum
commutanda
sit.
An
igitur
exsilia,
proscriptiones,
ainissiones
facultatum
nos
diinovcbunt?
Atqui
illud
non
minus
constat,
etiamsi
ex
certa
regione
adeoque
natali
ipso
solo,
migrare
videbimur,
Domini
esse
terram
et
orbem:
imo,
et
terra
etiam
pulsos,
et
omni
hospitio
prohibitos,
extra
Dei
regnum
nihilo
magis
futuros.
Si
exuimur
et
ad
egestatem
redigimur,
pater
ille
non
deest,
cui
ad
nos
alendos
nihil
deest.
Christus
se
ipsum
pauperem
reddidit,
ut
et
ipsum
per
vestigia
paupertatis
subsequerenmr.
Instabunt
afflictiones,
carceres,
equulei,
et
omne
illud
carnificinae
erga
Dei
servos
instrumentum.
Atqui
ipsius
Christi
exemplo
iter
illac
ad
gloriam
nobis
commonstrari
certo
scimus.
Tandem
nempe
una
mors
perterrefaciet.
Atqui
ne
illa
quidem
eri-
|