9:81  81  CONTRA  WESTPHALUM.  82  utrinque  fatemur:  praesentiam  quae  inde  minime  consequitur,  perperam  inferri  dico.  Neque  etiam  nego  mysterium  humanae  curiositati  impervestigabile,  quod  Christus  e  coelo  carne  sua  nos  in  terris  ^pascit,  modo  ne  absurdis  occurrere  gravetur,  quae  clausis  oculis  nimis  oscitanter  praeterit.  Quid  vero  magis  tyrannicum,  quam  verbo  uno  urgere  praesentiam,  de  cuius  ratione  quidquam  postea  disserere  sit  nefas?  atque  ita  monosyllabis  l)  edictis  tam  captivas  tenere  mentes,  quam  ora  obstruere?  Supposititium  esse  sermonem  dicit  Westphalus,  de  substantiae  Christi  cum  nostra  mixtione.  Modum  igitur  definiat,  quo  panem,  qui  ore  comeditur,  velit  esse  Christi  corpus.  Recusat,  imo  maledictis  incessit  qui  sciscitari  audent.  Haec  magistralis  est  eius  theologia.  Eodem  imperio  morem  hunc  mihi  ≪sse  pronunciat,  pro  somniatoribus  habere,  qui  credunt  dari  verum  Christi  corpus.  Nam  si  ratione  secum  disceptari  patitur,  quo  more  usitatum  mihi  probabit,  quod  nusquam  in  scriptis  meis  reperitur?  Quanquam  autem  alicubi  me  asserere  commemorat,  panem  coenae  non  nudam  esse  figuram,  sed  veritati  et  substantiae  suae  coniunctam,  contendit  [pag.  81]  tamen  me  substantiam  omnem  e  coena  tollere.  Primum  quo  sensu  illam  substantiae  vocem  acceperit  nescio,  nec  sane  anxie  curo.  Satis  sit  monuisse  lectores,  Christum  ubique  a  me  vocari  baptismi  coenaeque  substantiam.  Ne  quid  enim  ad  perspicuitatem  desit,  duo  nobis  offerri  dico,  Christum,  et  quae  ex  eo  nobis  proveniunt  dona.  Ita  sicuti  terrenis  panis  et  vini  symbolis  constat  sacra  coena,  ita  Christus  mihi  veluti  spiritualis  eius  materia  est,  quae  symbolis  respondeat.  Ubi  autem  in  sacram  <3um  Christo  unitatem  coaluimus,  hinc  manat  donorum  spiritualium  fructus  et  utilitas,  ut  nos  sanguis  eius  abluat,  sacrificium  mortis  Deo  reconciliet,  obedientia  iustitiam  pariat,  et  quaecunque  beneficia  per  eius  manum  nobis  largitur  coelestis  pater.  Haec  distinctio  quum  in  Consensu  liquide  sit  expressa,  parum  verecunde  Westphalus  substantiae  nomen  me  ad  usum  et  vim  carnis  Christi  transferre  garrit,  remota  ipsa  substantia,  nisi  in  nihilum  redigi  persuadeat,  cui  ego  priores  partes  assigno.  Nec  tamen  interea  dissimulo  doctrinam  meam  ab  eius  commento  de  praesenti  corporis  substantia  longe  discrepare.  Aliud  enim  est,  praesentem  [pag.  82]  Christi  substantiam  ut  nos  vivificet  in  pane  sistere,  aliud  vivificam  esse  Christi  carnem,  quia  ex  eius  substantia  vita  in  animas  nostras  profluit.  Sexto  capite  me  exagitat,  quia  sic  panem  et  vinum  coenae  facio  corpus  et  sanguinem  Christi,  ut  manna  olim  patribus  cibus  spiritualis,  et  petra  Christus  fuit.  Sed  cur  mihi  potius  quam  apostolo  irascitur?  cuius  verba,  ut  opinor,  recitare  mihi  li-  1)  brief  s  et  irrevocables.  Calvini  opera.  Vol≫  IX.