9:80
ut
salva
nobis
maneat
corporis
veritas
qualia
in
scriptura
asseritur.
Corpus
vero,
etiamsi
supra
coelos
evectum
a
communi
naturae
ordine
immune
sit,
non
tamen
verum
esse
corpus
desinit,
et
terrenis
qualitatibus
[pag.
78]
exutum,
quod
tamen
substantiae
proprium
est
retinet.
Iniuste
ergo
Westphalus
ex
philosophiae
dictatis
nos
magis
pendere
insimulat,
quam
ex
verbo
Dei.
Ego
autem
meo
iure
ipsum
admoneo,
ut
suae
pervicaciae
valedicens,
de
genuino
verbi
Dei
sensu
doceri
so
sustineat.
Alioqui
valeat
ipse
cum
suo
phantasmate,
quod
in
Christi
verbis
perperam
comminiscitur.
Quintum
caput
est
de
transfusione
substantiae,l)
ubi
suo
more
praefatur
pro
somnio
me
habere
ecclesiae
fidem.
Miror
autem
cur
non
saltem
a
Luthero,
quem
ubique
sibi
magistrum
iactat,
didicerit
ecclesiae
nomen
parcius
et
modestius
obtendere.
Neminem
enim
ex
papistis
hactenus
video
protervius
et
magis
effraeni
audacia
fuisse
ecclesiae
titulo
abusum.
Ego
quidem
interrogo,
non
stomachose
sed
optima
ratione,
sitne
somniandum,
Christi
substantiam
in
nos
transfundi,
ut
sordibus
nostris
inquinetur.
2)
Ieiunus
hic
rhetor,3)
qui
mihi
sine
colore
ullo
stomachum
exprobrat,
graviter
excandescit,
ac
si
mea
somnia
in
ipsum
transferrem.
Ego
vero
nec
eum
privatim,
nec
eius
catervam
adeo
suspicione
gravare
volui,
ut
magis
propositum
[pag.
79]
fuerit
quidquid
suspicionis
in
ambiguis
eius
verbis
haerebat
discutere.
Ac
nunc
meo
exemplo
ostendam,
quanto
satius
sit
comiter
amplecti,
quae
recte
dicta
sunt,
quam
fastidiose,
ut
ipse
solet,
ac
sine
delectu
respuere.
Libenter
itaque
deposita
contentione,
quod
mihi
concedit
recipio,
Christi
carnem
neque
in
nos
transfundi,
neque
locari
in
pane,
neque
cum
pane
connecti.
Sepultae
per
me
maneant
huius
generis
loquutiones,
quas
tamen
falso
a
nobis
confictas
esse
conqueritur,
ad
deformandum
contrarium
dogma.
Utinam
ea
quam
simulat
verecundia
et
sobrietas,
in
eorum
libris
exstaret,
quibus
nihil
aliud
pensi
fuit,
quam
suum
figmentum
urgere,
in
pane
esse
Christi
corpus.
Sed
liberum
iam
sit
Westphalo
atque
integrum,
ex
intimo
suo
sensu
quidquid
libuerit
proferre.
Hoc
uno
se
contentum
respondet:
quia
sapientia
aeterni
patris
dari
corpus
affirmat,
praesentiam
corporis
in
coena
statui;
de
modo
praesentiae,
quia
incomprehensibilis
est,
se
non
inquirere.
Atqui
mihi
certa
est
ac
expedita
defensio,
ut
detur
Christi
corpus,
minime
tamen
requiri
praesentiam
:
quia
iam
ante
exposui,
quod
ex
locorum
distantia
obstaculum
ingeritur,
immensa
spiritus
virtute
superari.
Dari
corpus
[pag.
80]
1)
de
la
mixtion
de
la
substance
du
corps
de
Christ
avec
nous
comme
si
elle
decouloit
par
un
alambic.
2)
Ed.
princeps
male.
inquinemur.
3)
ce
gentil
hareiigueur
morfondu.
|