5:80
Lepidum
quamdiu
mori
passus
non
est?
Per
multos
annos
tulit
ornamenta
principis
retinentem.
Eius
pontificatum
maximum
non
nisi
mortuo
Ulo
transferri
in
se
passus
est
Maluit
enim
illum
honorem
vocari,
quam
spolium.
Haec
eum
clementia
ad
salutem
securitatemque
perduxit
Haec
gratum
favorabilemque
reddidit,
quamvis
nondum
subactis
reipublicae
cervicibus
manum
imposuisset
Haec
hodie
praestat
illi
famam,
quae
vix
vivis
principibus
servit
Deum
esse,
non
tanquam
iussi,
credimus
bonum
principem
Augustum,
et
bene
illi
convenisse
parentis
nomen
fatemur,
ob
nullam
aliam
causam,
quam
quod
contumelias
quoque
suas,
quae
acerbiores
principibus
solent
esse
quam
iniuriae,
nulla
crudelitate
exsequebatur
:
quod
probrosis
in
se
dictis
arrisit:
quod
dare
illum
poenas
apparebat,
quum
exigeret:
quod
quoscunque
ob
adulterium
familiae
suae
damnaverat,
adeo
non
occidit,
ut
dimissis,
quo
tutiores
essent,
diplomata
daret
Hoc
est
[pag.
71]
ignoscere,
quum
scias
multos
futuros
qui
pro
te
irascantur:
et
tibi
alieno
sanguine
gratificantem,
non
dare
tantum
salutem,
sed
praestare.
Quod
ad
exempli
similitudinem
pertinebat,
expeditum
est,
tantum
profecisse
Augustum
sua
erga
Cinnam
clementia,
ut
et
illum
sibi
amicum
redderet,
et
nullis
amplius
insidiis
ab
ullo
peteretur.
Est
igitur
alterum
exemplum,
victis
ignovisse
Augustum,
idque
illi
feliciter
cessisse,
quo
ad
eandem
facilitatem
Neronem
alliciat.
Ovidius
libro
II.
Tristium
id
ipsum
testatur
ad
Augustum
scribens:
Divitiis
etiam
multos
et
honoribus
auctos
Vidi,
qui
tulerant
in
caput
arma
tuum.
Quaeque
dies
bellum,
belli
tibi
sustulit
iram:
Parsque
simul
templis
utraque
dona
tulit.
Idem
lib.
I.
de
Ponto:
Sed
piger
ad
poenas
princeps,
ad
praemia
velox:
Quique
dolet
quoties
cogitur
esse
ferox.
Qui
vincit
semper,
victis
ut
parcere
possit:
Clausit
et
aeterna
civica
bella
sera.
Multa
metu
poenae,
poena
qui
pauca
coercet,
Et
iacit
invita
fulmina
rara
manu.
Abavus
tuus]
Non
temere
reperias
qui
assequatur,
quomodo
hoc
gradu
cognationis
ad
Augustum
pertineret
Nero.
Nam
abavus
eius
stirpis
paternae
fuit
Domitius
is,
qui
praetor
Caesarem
abeuntem
consulatu,
quem
contra
leges
auspiciaque
gessisse
existimabat,
ad
disquisitionem
senatus
vocavit.
Mox
consul
imperatorem
ab
exercitibus
gallicis
retrahere
tentavit:
successorque
ei
per
factionem
nominatus,
principio
civilis
belli
ad
Corphinium
captus
est,
acieque
demum
Pharsalica
occubuit,
inquit
Tranquillus.
Qua
ratione
Augustus
non
abavus,
sed
proavunculus
dicendus
esset.
Siquidem
Octavius
pater
Augusti
filiam
habuit
Octaviam,
quae
Antonio
in
matrimonium
collocata,
ex
eo
duas
filias
sustulit,
quarum
maior
Antonia
nomine,
ex
Domitio
avo
peperit
Domitium
patrem.
Abavus
mater-
|