39:80
illi
oculos:
et
traxit
Babylonem.
Fuit
igitur
illa
saevissima
poena
quam
exercuit
rex
babylonius
adversus
Zedechiam.
Et
videtur
hic
propheta
oblique
perstringere
quod
accidit,
Oculi
tui,
inquit,
videbunt
oculos
regis
babylonii.
Coactus
est
enim
aspicere
oculis
superbum
victorem:
deinde
oculi
eruti
sunt:
vidit
etiam
liberos
suos
iugulari.
Addit,
Et
os
eius
loquetur
ad
os
tuum,
hoc
est,
audies
in
te
proferri
atrocem
sententiam,
postquam
convictus
fueris
capitali
iudicio,
rex
ipse
quanta
poterit
contumelia
te
deiiciet.
Hoc
autem
longe
durius
est,
quam
si
Zedechias
in
aliquo
angulo
fuisset
iugulatus:
sed
tractus
fuit
in
lucem:
deinde
subiit
multos
terrores
quum
adductus
fuit
in
conspectum
hostis
sui.
Haec
igitur
commemorat
propheta,
ut
intelligat
Zedechias
se
frustra
urbem
tueri,
quia
infelix
tandem
erit
exitus.
Postea
subiicit,
4.
Tamen
audi
sermonem
Iehovae,
Zedechia
rex
Iehudah:
sic
dicit
Iehovah
de
te,
Non
morieris
gladio.
5.
In
pace
morieris,
et
combustionibus
patrum
tuorum
regum
superiorum,
qui
fuerunt
ante
te,
sic
comburent
te,
et,
Heus
domine,
plangent
super
te:
quia
sermonem
ego
loquutus
sum,
dicit
Iehovah.
Hic
adiungit
Ieremias
aliquid
solatii,
quod
scilicet
Zedechias
ipse
non
occidetur
gladio
sed
in
lecto
suo
morietur,
et
fato
suo
concedet,
ut
vulgo
dicunt.
Fuit
autem
haec
aliqua
poenae
mitigatio,
quod
Deus
protraxit
eius
vitam,
neque
passus
est
ipsum
statim
gladio
feriri.
Et
tamen
si
expendimus
omnes
circumstantias,
levius
fuit
semel
obire
mortem,
quam
prorogari
hac
lege
vitam,
ut
tabesceret
in
continuis
miseriis.
Scimus
ubi
eruti
sunt
oculi,
praecipuam
vitae
partem
amissam
esse.
Quum
igitur
inflicta
fuit
Zedechiae
haec
poena,
annon
optanda
erat
mors?
deinde
non
tantum
privatus
fuit
dignitate
regia,
sed
orbatus
tota
sobole,
et
deinde
vinctus
compedibus.
Videmus
ergo
quod
residuum
vitae
datum
illi
fuit,
adeo
non
fuisse
optabile
ut
praestiterit
vel
decies,
vel
centies
mori:
Deus
tamen
hoc
beneficii
loco
censeri
vult,
quod
non
percussus
est
gladio.
Iam
hic
moveri
quaestio
potest,
an
mors
violenta
tantopere
metuenda
sit.
Scimus
enim
profanos
quosdam
homines
eam
optasse:
narrant
etiam
de
Iulio
Caesare,
pridie
quam
confossus
fuit,
disputasse
super
coenam,
quaenam
mors
esset
melior?
censuit
tunc
so-fravaaiav
esse,
si
quis
repente
esset
occisus,
quod
postridie
contigit:
et
visus
est
fuisse
compos
voti
sui.
Dixerat
enim
felicem
esse
mortis
speciem,
subito
exstingui.
Tamen
minime
dubium
est
quin
mors
naturalis
semper
sit
tolerabilior,
si
fiat
iusta
comparatio
aliis
paribus,
ut
loquuntur,
nam
sensus
naturae
hoc
dictavit,
ut
semper
abominati
sint
homines
cr
uen-
|