[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


50:8  8  superioris.  Ac  eos  quidem  laudat,  quod  bene  coeperint:  sed  ne  studii  fervor  tempore  (ut  fit)  refrigescat,  multis  argumentis  confirmat  ipsos,  ut  constanter  pergant  in  cursu  instituto.  A  decimo  capite  se  suumque  apostolatum  a  calumniis  vendicare  incipit,  quibus  ipsum  vexabant  improbi.  Ac  primo  quidem  se  iis  armis,  quae  ad  exercendam  Christi  militiam  requiruntur,  egregie  instructum  esse  ostendit.  Deinde  gravitatem,  quam  usurpaverat  in  epistola  priore,  bonae  conscientiae  fiducia  suffultam  asserit:  seque  praesentem  non  minus  virtutis  habere  in  operibus  quam  absens  gravitatis  in  verbis  ostendat.  Postremo  se  cum  illis  conferendo,  quam  inaniter  exsultent,  arguit.  Undecimo  capite  Corinthios  a  pravis  studiis,  quibus  fuerant  corrupti,  revocat:  admonens,  nihil  esse  periculosius  quam  ab  evangelii  simplicitate  abduci.  Quod  autem  vilescere  nonnihil  apud  eos  coeperat,  alii  autem  maiori  favore  excipiebantur:  id  contingere  non  sua  culpa,  sed  eorum  fastu  aut  delitiis  arguit:  quod  alii  nihil  illis  melius  nec  praestantius  attulissent:  ipse  autem  non  alia  causa  illis  esset  contemptibilis,  nisi  quia  se  non  venditaret  elegantia  sermonis:  aut  quia  voluntaria  submissione,  eorum  infirmitati  indulgens,  iure  suo  cessisset.  Quae  ironia  obliquam  ingratitudinis  exprobrationem  continet.  Cuius  enim  aequitatis  erat,  ideo  minoris  eum  facere  quod  se  illis  accommodasset?  Testatur  tamen  se  non  ideo  abstinuisse  stipendio  sibi  debito,  quod  minus  amaret  Corinthios  :  sed  ne  qua  in  re  superiores  essent  pseudoapostoli,  quos  videbat  hoc  artificio  insidias  struere.  Postquam  iniquum  malignumque  Corinthiorum  iudicium  reprehendit,  effertur  pia  gloriatione,  commemorans  quam  magnifice  iactare  se  possit,  si  libeat:  praefatus  tamen  se  ineptum  esse  in  praedicandis  suis  laudibus,  eorum  causa.  Tandem  quasi  manum  sibi  in  medio  cursu  iniiciens,  dicit  summum  gloriationis  suae  caput  esse  illam  humilitatem,  quae  despiciebatur  a  superbis:  se  enim  admonitum  esse  a  Domino,  ne  alibi  quam  in  suis  infirmitatibus  gloriaretur.  Circa  finem  duodecimi  capitis  iterum  cum  ipsis  expostulat,  quod  sibi  necessitatem  ita  ineptiendi  iniiciant,  dum  se  addicunt  ambitiosis  hominibus,  per  quos  a  Christo  alienantur.  Adhaec  vehementius  insurgit  in  eos  qui  pervicaciter  ferociebant  adversus  eum,  addentes  prioribus  flagitiis  hanc  resistendi  impudentiam.  Capite  decimotertio  denuntians  talibus  severiorem  vindictam,  hortatur  in  genere  omnes  ut  suum  apostolatum  agnoscant,  id  facturi  scilicet  suo  bono:  quum  illis  perniciosum  sit  despicere  quem  experti  fuerant  certum  fidelemque  Domini  legatum.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci