45:8
examinanda
legatione,
quam
accusat,
se
tam
diligentem
fuisse
iactat,
ut
non
secus
perspexerit
quaecunque
acta
erant,
ac
si
ipse
fuisset
spectator.
LUC.
I.
5.
Fuit
in
diebus
Herodis
regis
Iudaeae
sacerdos
quidam,
nomine
Zacharias
de
vice
Abia
:
et
uxor
illius
de
filiabus
Aaron,
et
nomen
eius
Elisabeth.
6.
Erant
autem
iusti
ambo
coram
Deo,
versantes
in
omnibus
praeceptis
et
iustificationes
Domini
irreprehensibiles.
7.
Nec
erat
illis
proles,
eo
quod
esset
Elisabeth
sterilis,
et
ambo
provectae
iam
aetatis
forent
8.
Factum
est
autem,
quum
is
sacerdotio
fungeretur
in
ordine
vicis
suae
coram
Deo,
9.
Secundum
consuetudinem
sacerdotii
sors
Uli
<$-
venit,
ut
odores
incenderet,
ingressus
templum
Domini.
10.
Et
omnis
multitudo
populi
precabatur
foris
tempore
thymiamatis,
ll.
Apparuit
autem
illi
angelus
Domini
stans
a
dextris
altaris,
in
quo
thymiama
adolebatur.
12.
Et
Zacharias
turbatus
est
eo
viso,
et
timor
irruit
super
eum.
13.
Ait
autem
ad
illum
angelus:
Ne
timeas
j
Zacharia,
quoniam
exaudita
est
deprecatio
tua:
uxorque
tua
Elisabeth
pariet
tibi
filium,
et
vocabis
nomen
eius
Ioannem.
Apposite
Lucas
evangelium
suum
a
Ioanne
baptista
orditur,
perinde
ac
si
quis
de
luce
diei
verba
facturus
ab
aurora
inciperet.
Nam
solem
iustitiae,
qui
mox
exoriturus
erat,
instar
aurorae
praecessit.
Eius
quidem
fit
etiam
apud
alios
mentio,
sed
officio
suo
iam
fungentem
inducunt.
Lucas
autem
nondum
genito
autoritatem
conciliat,
quum
divinae
potentiae
miracula
praedicat
in
eius
incunabulis,
et
prophetam
coelitus
fuisse
designatum
ostendit,
antequam
scire
homines
possent,
qualis
erat
futurus:
idque
eo
consilio,
ut
maiore
deinde
reverentia
audiatur,
ubi
publica
persona
indutus
ad
illustrandam
Christi
gloriam
prodierit.
5.
In
diebus
Herodis.
Hic
fuit
Antipatri
filius,
quem
pater
ad
regnum
usque
provexit,
in
quo
augendo
tantum
habuit
ipse
industriae
et
tam
strenue
laboravit,
ut
inde
magni
cognomen
illi
fuerit
inditum.
Putant
autem
quidam,
ideo
hic
nominari
a
Luca,
quia
primus
rex
extraneus
fuerit
:
opportunum
ergo
fuisse
redemptioni
tempus,
quia
sceptrum
ad
gentem
alienam
transierat.
Verum
qui
sic
loquuntur
non
satis
intelligunt
vaticinium
Iacob,
ubi
non
simpliciter
promittitur
Messiae
adventus,
postquam
imperio
privati
fuerint
Iudaei,
sed
postquam
a
tribu
Iuda
ablatum
fuerit.
Quanquam
ne
hoc
quidem
voluit
sanctus
patriarcha,
spoliandam
esse
tribum
Iuda
suo
principatu,
antequam
veniret
Christus,
sed
regimen
populi
in
ea
fore
stabile
usque
ad
Christum,
in
cuius
persona
solida
demum
esset
eius
perpetuitas.
Etsi
autem
quo
tempore
floruerunt
Maccabaei
tribus
Iuda
fere
7
8
|