43:8  adversus  urbem  Gilead  et  incolas.  Quum  ergo  Deus  tam  graves  poenas  exigat  de  Syris  propterea  quod  iniuriam  intulerant  incolis  Galaad,  quid  exspectandum  fuit  de  ipsis  Israelitis,  qui  contumeliosi  fuerant  in  Deum?  qui  cultum  eius  violaverant?  qui  diripuerant  eius  honorem?  qui  vicissim  aiiii  alios  sibi  confecerant?  Nam,  ut  postea  videbimus,  nulla  inter  eos  aequitas,  nulla  humanitas  vigebat:  obliti  erant  omnis  rationis.  Quum  ergo  tales  essent  Israelitae,  an  impune  laturi  erant  tot  et  tam  detestanda  scelera,  quum  viderent  non  parci  Syris,  qui  tamen  incircumcisi  erant,  propterea  quod  duriter  tractaverant  hostes  professos,  quibus  indixerant  bellum  legitimum?  Nunc  venio  ad  verba  prophetae.  Sic  dicit  Iehova,  Super  tribus  sceleribus  Damasci,  et  super  quatuor  non  ero  illi  propitius:  ad  verbum,  Non  convertam  eam:  sed  hoc  active  accipio:  quia  scilicet  Deus  se  non  convertet,  nempe  ad  misericordiam:  hoc  est,  non  erit  propitius  Damasco.  Scimus  Damascum  fuisse  metropolim  Syriae.  Per  synecdochen  igitur  propheta  hic  minatur  toti  populo,  et  citat  omnes  Syrios  ad  Dei  tribunal:  quia  iniuste  vexaverunt  urbem  Gilead,  quemadmodum  videbimus.  Sed  dicit,  Deum  non  fore  propitium  super  tribus  et  quatuor  sceleribus  Damasci.  Quidam  subaudiunt,  Super  tribus  sceleribus  propitius  fueram,  super  quarto  non  ero.  Sed  nihil  opus  est  quidquam  addere  verbis  prophetae.  Sensus  enim  hic  optime  quadrat,  quod  scilicet  Deus  super  multis  sceleribus  Damasci  non  erit  propitius.  Neque  enim  dubito  quin  per  numerum  duplicem  propheta  voluerit  notare  perditam  obstinationem  in  Syriis.  Numerus  septenarius  in  scriptura  indefinitus  est,  et  accipitur  pro  ingenti  multitudine,  ut  satis  notum  est.  Quum  ergo  dicit,  Tria  et  quatuor  scelera,  tantundem  hoc  valet  ac  si  dixisset  septem.  Sed  elegantius  propheta  significat  Syrios  progressos  fuisse  in  suis  sceleribus  usque  ad  tantam  obstinationem,  ut  nulla  sit  resipiscentiae  spes.  Haec  igitur  ratio  est  cur  Deus  neget  se  amplius  posse  Syriis  ignoscere.  Quoniam  sine  modo  et  fine  proruperant  in  suis  sceleribus,  neque  destiterant,  etiamsi  datum  esset  illis  tempus  ad  conversionem.  Hic  est  genuinus  sensus.  Repetet  autem  propheta  eandem  loquendi  formam,  quum  verba  faciet  de  Gaza,  de  Ammon,  de  Edom,  et  reliquis  populis.  Discamus  autem  ex  hoc  loco,  Deum  quem  mundus  nimis  crudelem  esse  existimat,  quum  sumit  vindictam  de  sceleribus,  vere  et  certo  experimento  ostendere  quod  toties  scriptura  de  ipso  praedicat,  nempe  ipsum  esse  Ion*  gae  patientiae,  neque  statim  prosilire  ad  vindictam:  quamvis  digni  sint  homines  qui  pereant,  Dominus  tamen  suspendit  sua  iudicia.  Habemus  huius  rei  insigne  documentum  in  his  vaticiniis.  Neque  enim  tantum  de  populo  uno  propheta  concionatur,  sed  de  multis.  Pertulerat  igitur  Dominus  multa  scelera  7