[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


32:8  videntiae  innitimur,  ubi  apparet  discrimen  aliquod.  Hoc  consilio  nunc  quoque  Deum  loquentem  inducit  propheta,  ut  eius  persona  confirmet  quod  prius  docuit.  Deus  autem  e  coelo  pronuntians,  sub  alarum  suarum  protectione  nos  fore  salvos,  tantum  spem  a  suis  requirit.  Nam  verbum  pE?n  (quod  concupiscere  vel  amare  significat,  vel,  ut  vulgo  loquuntur,  beneplacitum  suum  capere)  tantundem  hic  valet  ac  suaviter  recumbere  in  Deum,  eiusque  gratia  oblectari.  Promittit  ergo  separatum  fore  ad  ferendas  nobis  suppetias,  si  ex  animo  eum  quaeramus.  Admonet  interea,  vitam  nostram  semper  in  terra  circumdari  variis  mortibus,  nisi  ad  nos  servandos  ipse  manum  habeat  intentam.  Etsi  autem  saepe  etiam  incredulis  opitulatur:  solis  tamen  fidelibus  ita  manum  porrigit,  ut  sit  in  solidum  et  finem  usque  eorum  servator.  Apte  etiam  spei  et  desiderio  adiungitur  cognitio  nominis  Dei.  Nam  quod  huc  et  illuc  circumspiciunt  homines,  et  eos  sua  trepidatio  diversos  trahit,  inde  fit  quia  illis  incognita  est  Dei  virtus:  imo  ne  tenuiter  quidem  gustant  quid  sit  Deus,  quia  eius  loco  somniant  mortuum  nescio  quod  idolum.  Quum  ergo  vera  nominis  Dei  cognitio  fiduciam  ex  se  et  invocationem  pariat,  nec  ab  aliis  sincere  quaeratur,  nisi  qui  eius  promissiones  amplexi  iustum  ei  honorem  tribuunt,  scite  et  proprie  notitiam  hanc  propheta  quasi  spei  fontem  posuit.  Ac  melius  patebit  huius  doctrinae  utilitas,  si  reputamus  quam  insulse  de  fide  balbutiant  papistae.  Nam  utcunque  iubeant  Deo  penitus  adhaerere,  verbum  tamen  sepeliunt  quo  aditum  patefieri  oportet  ad  ipsum  quaerendum.  Quanquam  autem  exaltare  nihil  aliud  est  quam  tutum  et  incolumem  praestare:  haec  tamen  metaphorae  ratio  est,  quod  Deus  suos  mirabiliter  servat  dum  eos  in  sublime  propuguaculum  attollit.  15.  (Invocavit  me.)  Expressius  demonstrat  quid  sibi  voluerit  per  illud  acquiescere  in  Deo,  vel  ei  suum  amorem  et  beneplacitum,  ut  loquuntur,  addicere.  Amor  enim  ille  et  desiderium,  quae  ex  fide  nascuntur,  nos  ad  eum  invocandum  adducunt.  Unde  iterum  patet  quod  nuper  attigi,  legitimam  precandi  rationem  fundatam  esse  in  Dei  verbo:  quia  hic  nihil  proprio  arbitrio  audendum  est,  sed  quaerendus  est  Deus  quatenus  nos  invitat.  Interea  discamus  ex  hoc  contextu,  non  otiosam  esse  fidem,  sed  vere  hoc  examine  probari,  dum  recta  ad  Deum  confugiunt  qui  salutem  ab  eo  exspectant  Iterum  vero  docemur,  fideles  nunquam  ab  aerumnis  et  molestiis  fore  immunes:  quia  non  mollem  et  delicatam  vitam  illis  Deus  promittit,  sed  eorum  tribulationibus  se  opem  laturum.  Glorificandi  verbo  significat  non  temporale  fore  Dei  auxilium,  cuius  hactenus  meminit,  sed  usquedum  ad  solidam  felicitatem  perveniant.  Ornat  quidem  eos  in  mundo,  et  conspicuam  reddit  suam  gloriam:  sed  nonnisi  completo  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci