30:8
8
istud
suscepisse:
quandoquidem
inter
eos
convenerat
ut
Gi
galem
populus
convocantur,
et
ibi
convenirent.
Quod
sane
fieri
non
poterat,
nisi
Deus
autorem
huius
belli
se
demonstrasset.
Quod
vero
tandem
malus
exitus
belli
huius
fuit,
Saulis
culpa
contigisse
videbimus.
Nam
etsi
Deus
victoriam
Israelitis
dedit,
et
a
se
profectum
istius
pugnae
initium
palam
declaravit:
tamen
victoriae
fructus
quodammodo
luctuosus
fuit
in
persona
Ionathani,
quem
pater
temere
neci
dare
cogitavit,
nisi
populi
precibus
et
intercessionibus
illi
cautum
esset.
Sane
de
vita
periclitatus
est,
quod
tantum
de
savo
mellis
degustasset,
intincta
in
illum
extremitate
baculi,
ut
collapsas
vires
reficeret.
Culpa
vero
Saulis
illa
contigerunt,
quam
tamen
multis
aliis
deinceps
auxit,
nam
exinde
nunquam
destitit,
malum
malo
cumulare.
Quidam
vero
exponunt
illum
regnasse
biennium,
quod
postquam
sacrificasset
absente
Samuele
exauctoratus
sit,
quandoquidem
Samuel
minatur
regnum
ipsius
non
stabilitum
iri:
et
non
longo
post
tempore
mortuus
est:
sed
iste
sensus
videtur
nimis
coactus,
et
ab
ipso
textu
alienus.
Quare
hoc
in
praesentia
sufficiat,
quidquid
tum
accidit,
Dei
providentia
et
voluntate
factum
fuisse:
et
non
ausu
temerario
Ionathani
praesidium
hostium
adorientis.
Caeterum
hinc
observandum,
non
admodum
fidelem
regi
fuisse
populum.
Nam
post
tubae
quidem
sonitum
singuli
commoti
sunt,
et
ad
obediendum
parati.
Verum
quum
ad
pugnam
ventum
est
antequam
in
hostium
conspectum
venirent,
collapsi
sunt,
et
animum
desponderunt:
alii
quidem
in
cavernas
et
speluncas
fugientes,
alii
in
montes
et
praerupta
saxa,
alii
in
deserta,
et
antequam
vel
ictum
accepissent,
adversum
se
sententiam
tulerunt.
Quid
ita?
Nempe
quod
hostium
suorum
vires
ex
humano
captu
metiantur:
et
non
attendant
quae
in
lege
praescripta
sunt
a
Mose
:
Quum
tibi
adversus
hostes
pugnandum
erit,
noli
intueri
an
hostes
tui
sint
instructissimi
et
magno
numero:
sed
certo
persuasus
esto
Deum
te
invictissimo
robore
et
virtute
donaturum.
Quare
si
a
tuis
partibus
steterit,
cave
quidquam
metuas,
certo
enim
victoria
tibi
promittitur.
Sed
istae
Dei
promissiones
ex
mentibus
ipsorum
elapsae,
nullum
apud
eos
locum
habebant:
et
maiore
Saulem
honore
et
reverentia
colebant,
quam
Deum
ipsum,
cuius
tamen
unius
ope
et
auxilio
fretos
esse
oportebat,
etsi
mille
ipsis
mortis
imminerent
discrimina.
Summam
igitur
istius
populi
ingratitudinem
tum
turpis
fuga
prodebat,
cum
summa
incredulitate
coniunctam.
Porro
dicuntur
iterum
a
Saule
collecti
animos
sumsisse,
seseque
velut
ad
praelium
comparasse:
verum
ubi
viderunt
Samuelem
praefixo
tempore
non
advenisse,
novo
terrore
perculsi
et
velut
horrore
perciti
dilapsi
fuisse,
et
se
domum
suam
recepisse,
et
Saul
derelictus
ab
illis
fuisse.
Quam
etiam
ob
|